Sinds het begin van mijn carrière als coach in 2005, is mijn manier van werken veranderd. Ik betrap met erop dat ik een steeds luiere coach word. Ik maak nauwelijks nog verslagen en me inlezen en me mentaal voorbereiden doe ik al helemaal niet meer. Niks structuur, niks behandelplan. Integendeel. Als ik begin met coachen zorg ik dat mijn hoofd leeg is. Helemaal leeg. Dus geen woorden of gedachten die me kunnen beïnvloeden en me afleiden van waar het werkelijk om gaat: volledig aansluiten bij het innerlijke proces bij de klant.

Het heeft me overigens behoorlijk wat moeite gekost voordat ik dat kon. In het begin van mijn carriere speelden mijn gedachten de baas. Ik bedacht welke technieken ik zou toepassen, welke strategie ik zou voeren en welke vraag ik nu zou stellen. Ik zie dezelfde worsteling bij mijn studenten van de Academie voor Counselling en Coaching die bij mij de praktijkdagen volgen. Want op het moment dat ze nadenken over de vraag, de techniek of de strategie, verliezen ze het contact met de klant. Met alle kans dat die zich niet gezien of gehoord voelt. Wat overigens in een oefensituatie helemaal niet erg is, het doel is immers om te leren. Ook die technieken.

Al die jaren heb ik me tal van technieken en strategieën eigen gemaakt. Ik pas ze min of meer automatisch toe en ben er niet meer zo bewust mee bezig. Daarbij heeft mijn bewustzijnsontwikkeling het afgelopen jaar een behoorlijke vlucht genomen. Mediteren is een dagelijks onderdeel van mijn dag geworden, een gewoonte die ik niet meer wil missen. Het zorgt ervoor dat negatieve gedachten verdwijnen, dat er meer rust komt en het vergroot mijn intuïtie. Ik leef steeds meer in het nu.

Als er geen gedachten meer zijn, is er ook geen oordeel.  Dus ook geen veroordeling. Dan is liefde en compassie het enige wat overblijft. Vanuit dat gevoel en met een open houding ga ik het gesprek aan met mijn klant.

Liefdevol aansluiten bij wat er leeft, is aansluiten op zielsniveau. Het is met een open houding je onderbewuste het werk laten doen. Niets willen forceren of willen sturen, want dat gebeurt door het denken. Loslaten dus. Bij liefdevol aansluiten en contact maken op zielsniveau, gaat het niet om het verhaal van de klant. Het gaat om de onderliggende boodschappen, om de innerlijke strijd, om het ontdekken van de mens achter het verhaal, om het thema dat er speelt of wat aandacht nodig heeft.

Bij liefdevol aansluiten hoort voor mij ook het aansluiten op de emoties en lichaamssignalen die de klant ter plekke ervaart.  Zijn pijn, verdriet of onmacht wordt dan mijn pijn. Ik voel letterlijk de energie van de ander in mijn lichaam. Soms helpt het om dit te benoemen. Wat altijd helpt is er met liefde en compassie naar te kijken en er al mijn licht en liefde naar toe te sturen.  Vaak doe ik dit zonder dat de klant hier iets van ziet. Het is een erkenning op zielsniveau voor dat wat er is.

Als alles er mag zijn, emoties, strijd, onmacht, pijn, verdriet, liefde en vreugde ontstaat ruimte voor verandering of een nieuwe stap. Niet alleen bij de klant, maar ook bij mij. Dan gebeurt er in het proces precies dat wat er op dat moment moet gebeuren. De ene keer is dat een erkenning in stilte of een klein gebaar, de andere keer een liefdevolle doch harde confrontatie. De klant krijgt precies dat wat nodig is op dat moment, in zijn of haar proces.

Als coach betekent het dat ik minder hard werk. Ik word een echte luie coach die de verantwoordelijkheid voor het proces bij de klant zelf laat. Mijn onderbewuste slaat alles op wat werkelijk van belang is. Ik merk steeds meer dat de juiste details van eerdere gesprekken altijd weer tevoorschijn komen als dat nodig is. Ik durf er ook steeds meer op te vertrouwen.

Het universum geeft ons de lessen die we nodig hebben. Ook ik kreeg mijn lessen in loslaten. Toen ik twijfelde of ik met deze manier van coachen wel op het goede pad zat, kreeg ik de bevestiging op vele mooie manieren. De enige keer dat ik me perse wel wilde inlezen en de klant er ook om vroeg, crashte mijn laptop en kon ik niet bij de gegevens. Ik werd gedwongen tot loslaten. Het werd een prachtige sessie met mooie inzichten. Toeval bestaat niet.

Voor mij is 2010 het jaar van de Overgave. Een luie coach zijn en liefdevol aansluiten is er een van.

En jij? Hoe lui ben jij? Hoe hard werk jij voor een ander?