Liefde delen en jaloezie
Wie het pad van liefde delen betreedt, al dan niet vrijwillig, komt onverhoopt jaloezie tegen. Is het niet omdat je op een bepaald moment zelf ontdekt dat je jaloers bent, dan wel omdat je partner tekenen van jaloezie vertoont. Als je samen kunt praten over gevoelens en gedachten die jaloezie teweeg brengen, ben je al een heel eind. Maar meestal sluiten we de deur naar een open communicatie al voordat er open en eerlijk gesproken kan worden, of gedeeld. Hoe komt dit?
De meeste mensen komen nooit zover, omdat hun oordelen hen weghouden van dit pad. Ik weet het omdat ik er zelf ben geweest.
Zo’n dertig jaar geleden vertelde mijn vriendin opgetogen over een vrouwelijke kennis van haar die relateerde met twee mannen. Ze woonden allemaal in hetzelfde huis, met ieder een eigen etage. In onderling overleg sliep ze de ene dag bij de een, en de andere dag bij de ander. ‘Mooi he, dat dit kan, vind je niet?’ , vroeg mijn vriendin me.
Nu we richting kerst gaan, denk ik terug aan een opmerkelijke kerst van lang geleden. Ik kreeg een discussie met mijn toenmalige kersverse Turkse echtgenoot, in bijzijn van mijn ouders. Voor hem was het de grootste fout die je als echtgenote kon maken: je man in het bijzijn van je ouders afvallen. Voor mij was het niets meer dan het hebben en uiten van een andere mening. Hij was echter zo beledigd dat hij ter plekke het huis van mijn ouders verliet. Om die nacht ook niet meer terug te komen.
Sinds de lancering van 
Hechting begint al voor de geboorte, lees ik 
Het kan maar beter duidelijk zijn: om succesvol polyamoreus te kunnen leven, moet je mono-amoreus kunnen zijn. Ja, je leest het goed. Polyamorie is monogamie in meervoud. Veel polyrelaties stranden niet alleen omdat de partner gek wordt van jaloezie, maar ook omdat de polypartner niet mono-amoreus kan zijn als dat nodig is.
