Liefde delen

Helderheid en steun bij meer Liefde(s)

Leven in liefde en waarheid

By 2 Reacties

Onderstaande gastblog mocht ik vandaag ontvangen. Ik deel hem graag met de wereld. In liefde. 

LEVEN IN LIEFDE & WAARHEID

Twee jaar geleden verbrak ik een mooie relatie. Dat kwam omdat ik diep van binnen voelde dat ik op een andere manier in liefde, relaties, intimiteit en verbindingen was gaan staan. Mijn toenmalige vriendin kon daar niet in meegaan, en met pijn in het hart hebben we elkaar toen losgelaten. Ik voelde 2 jr geleden dat ik in mijn ontmoetingen vrij(er) wilde zijn …..om dan te laten gebeuren wat er “is” en wat er “ontstaat” in de relatie met de ander, zonder daar op voorhand al beperkt te zijn in wat er wel en niet mocht ontstaan.

Al snel ontstonden er een aantal mooie vriendschappen in allerlei vormen, zowel louter vriendschappelijk en zuiver platonisch …als ook vriendschappen waarbij er wel een lichamelijke connectie van welke aard en intensiteit dan ook groeide.

Twee jaar geleden had ik niet het idee dat ik (spoedig) een vaste relatie zou krijgen. Maar het Universum had juist wel een vaste relatie voor mij in petto. Uit een van die mooie vriendschappen ontstond met één vriendin een diepere relatie….alweer een mooi voorbeeld dat je het leven niet kunt plannen en controleren … Nu heb ik én een prachtige relatie …én ook een aantal mooie vriendschappen.

En wat ik heb een mooie lessen geleerd …Thank you, Universe …Thanks!

Verbinding en vrijheid

Als 2 mensen zich in de liefde met elkaar verbinden, is dat altijd een avontuur [Lees meer…]

Een geheimpje dat te leuk is om niet te delen

By 5 Reacties

Vorige week was ik op schrijfretraite om te werken aan mijn roman Dubbelliefde 3.0.
Op de laatste avond, zat ik een borrel te drinken in de huiskamer van het kasteel waar ik verbleef.
We hadden een leuk gesprek over spiritualiteit.

Om 22:00u zei ik: ik ga nog even een laatste hoofdstuk tikken. Sommige dingen gaan nu eenmaal gemakkelijker in de avond.
‘Waarover gaat het? ‘ vroeg de gast waar ik mee zat te praten, een oudere dame van ergens in de 60.
Ik zeg: Het gaat over seks. Mijn hoofdpersonen gaan praten over een triootje.
Volgens mij is kan dat nooit goed gaan, zegt de gastvrouw.
Jawel hoor, zegt de gast, dat heb ik ook ooit gedaan, dat was toch zo leuk!
En vervolgens vertelde ze hoe het allemaal tot stand was gekomen en hoe geweldig het was geweest.
En, zei ze, iedereen is polyeh… hoe noem jij het ook al weer? Ja hoor, je kunt echt van meerdere mensen houden. Dat is gewoon zo.

Het is maar dat je het weet. hihi. ♥ ♥

De kwestie – Een driehoeksverhouding in een nagelstudio

By Reageer

Het leven zit vol verrassingen. Afgelopen week ontving ik het vakblad ProfNail voor nagelstylistes. Ik was het alweer vergeten dat ik een bijdrage had geleverd aan een artikel over een driehoeksverhouding in een nagelstudio. Grappig, doordat ik steeds meer leef in het hier en nu, vergeet ik dus dingen en word ik daarna vaak aangenaam verrast. Zoals ook gisteren.

In ‘De Kwestie’ wordt een situatie geschetst over een driehoeksverhouding in de studio, die niet bij iedereen bekend is of lijkt te zijn. Hoe reageer jij als styliste? Hou je je mond of vertel je het aan je klant die naar jij vermoed bedrogen wordt? Aan een panel met mensen van diverse achtergronden worden ook verschillende adviezen en meningen gegeven. Heel leuk om te lezen, al die verschillende invalshoeken. En natuurlijk heeft iedereen gelijk, maar dat wist je toch zeker wel 😉

lees het artikel over de driehoeksrelatie in ProfNail

Zichtbaar jezelf zijn

By 1 Reactie

Deze week zag ik het twee minuten filmpje terug waarvoor ik een tijdje geleden meer dan een halve werkdag had opgeofferd. Voor een interview van 15 minuten reisde ik op en neer naar Amsterdam, om iets te vertellen wat open zijn over mijn biseksualiteit en polyamoreus zijn voor mij betekent.

Voorbeeldfunctie

Ik herinner me dat ik toen ik eind dertig was, op internet zoek ging naar mensen die net als ik ook biseksueel zijn. Zo ontdekte ik het Landelijk Netwerk Biseksualiteit. Tot dan had ik allen binnen eigen kleine kring mijn gevoelens voor vrouwen kenbaar gemaakt. Ik was verbaasd hoe open sommige mensen waren over hun biseksualiteit. Sommigen schreven zelfs berichten onder hun eigen naam! Wow, dat vond ik toen wel heel erg stoer. Maar er ging ook een ontzettende kracht en helderheid van uit. Zo wilde ik het ook!

Toen ik in 2004 ging studeren voor coach, spoorden dezelfde mensen me aan om biseksualiteit en polyamorie als specialisatie te nemen. Sommigen van hen waren in therapie geweest en hadden soms het gevoel dat zij de therapeuten moesten uitleggen hoe dat nu werkte in het land van polyamorie. Ze vroegen zich af wie nu eigenlijk van wie aan het leren was. Jij weet hoe het zit, zeiden ze me. Het zou goed zijn als er hulpverleners komen die begrijpen waar het echt over gaat en wiens eigen waarden en normen de begeleiding niet in de weg zitten.

Polyamorie

Inmiddels heb ik me kwa specialisatie volledig gericht op ingewikkelde liefdesrelaties zoals ik het noem. Ook geef ik bijscholingen op het gebied van relatiecoaching. Relaties waarbij gevoelens van liefde of aantrekkingskracht voor een ander dan de eigen partner, voor problemen zorgen binnen de relatie. Het is fijn om te merken dat ik geen enkele agenda heb bij het benaderen van mijn klanten. Ik sluit me aan bij hun belevingswereld en ga op zoek wat zij nodig hebben. Voor mij maakt het niet uit of mensen wel of niet bij elkaar blijven, wel of niet een andere partner hebben, wel of niet hun relatie open gooien en wel of geen seks hebben met anderen. Als zij maar gelukkig zijn, zeg ik altijd. Waar ligt voor hun de sleutel? Daar ga ik met hen naar op zoek.

Wie ben jij? Wat zijn jouw verlangens?

Gelukkig zijn in je relatie is echter niet voor iedereen vanzelfsprekend. Open zijn over wie je bent en wat je wilt, dat is voor veel mensen nog lastig. Want om te bepalen wat je zelf wilt, Wat jouw diepste verlangens zijn, zul je naar binnen moeten gaan. Luisteren naar je innerlijke stem. Luisteren naar wat er diep van binnen in jou leeft. Als dit niet overeen stemt met wat in de grote buitenwereld het meest gangbaar is, kruipen velen terug in hun schulp en gaat er onbewust veel energie verloren in de innerlijke strijd in wie je bent, of strijd tussen de partners omdat ze elkaar niet begrijpen.

Delen

Voor dit geweldige twee minuten filmpje reisde ik graag naar Amsterdam. Want de maatschappij: dat ben jij. Als wij als mensen onszelf niet durven te laten zien met onze innerlijke verlangens, dan zal ook niemand weten dat deze verlangens bestaan. Voor mij een reden om de wereld te laten zien dat leven wie je bent, zichtbaar jezelf zijn, je een heleboel levensvreugde kan opleveren. Gebruik dit filmpje gerust om door te sturen aan de wereld om je heen. Wie weet wie je er nog een plezier mee doet en wie er in jouw omgeving nog onzichtbaar is!

Want een goed voorbeeld doet goed volgen. Dat heb ik indertijd zelf gemerkt. Ik ben Luc Houtkamp, Frank van den Hoven, Adri van den Berg en Nico Lippe nog steeds ontzettend dankbaar voor hun openheid. Zij hebben mij destijds ongelofelijk geholpen. Ik hoop dat dit filmpje veel mensen mag helpen om zichtbaar zichzelf te zijn.

Bekijk en beluister het videointerview .

 

Hoera vakantie! …. oeps, relatiecrisis!

By Reageer

De zomervakantie. Maandenlang heb je er verlangend naar uitgekeken: eindelijk rust, weg van alle dagelijkse beslommeringen, samen leuke dingen doen en meer tijd voor elkaar en voor seks. Maar toen het moment daar was belandde je voor je het wist in een knallende ruzie. Met alle gevolgen van dien. Je happy vakantiegevoel verdween als sneeuw voor de zon en de spanning was te snijden. Vanuit je stoel in de zon turend over het prachtige uitzicht overdacht je opnieuw waar het in hemelsnaam was misgegaan. Hoe kon dit nu toch gebeuren?

Jawel, het overkomt veel mensen. De verwachtingen over de naderende vakantie zijn hoog gespannen. De drukte van ons jachtige leven eist zijn tol en de voorbereidingen van de vakantie zorgen vaker voor stress dan voor het gewenste relaxte gevoel. Vakanties zijn de ideale bron om opgespaarde en onuitgesproken irritaties naar boven te laten komen. Eenmaal vierentwintig uur bij elkaar en tijd voor rust waarbij we nadenken over onszelf en ons leven,  zijn vakanties het moment waarop we ons niet langer kunnen verstoppen voor elkaar. De broodnodige confrontatie kunnen we onmogelijk nog langer uit de weg gaan.

Het overkwam ook mij. Als donderslag bij heldere hemel ontplofte mijn lief na een kleine irritatie. Hij zag het helemaal niet meer zitten met mij en wilde alleen nog maar weg. Ik stond perplex. Gelukkig konden we er wel over praten, zeker toen de heftigste emoties voorbij waren. De afgelopen maanden waren al mijn aandacht en energie naar mijn genezingsproces gegaan, want dat was immers het belangrijkste: ik wilde beter worden. Mijn lief steunde mij op alle fronten zoveel mogelijk, hoe moeilijk hij het ook vond om mijn keuzes te accepteren. Aandacht voor de relatie zelf was er nauwelijks, ik leunde op de jarenlange band die we hadden opgebouwd. Mijn lief voelde zich verwaarloosd en miste mijn liefde en aandacht. Hij durfde daar niet over te praten, want ja, ik had kanker en het was toch logisch dat mijn aandacht bij mijn genezingsproces lag. Hij vond dat hij niet mocht zeuren en dus viel hij mij niet lastig met zijn zorgen.

Gelukkig deed hij dat tijdens de vakantie wel. Het kwetsbaar opstellen naar elkaar zorgde ervoor dat we opnieuw met elkaar in contact kwamen en dat we bewust leerden kijken naar de impact van mijn genezingsproces op onze relatie. Dat bleek achteraf toch nogal wat te zijn. Door er openlijk met elkaar over te praten en te reflecteren ontstond gelukkig weer de intimiteit die we allebei zo gemist hadden. Voor mij bleek dat achteraf want tijdens mijn genezingsproces was ik daar niet zo mee bezig. Het  was voor mij meer overleven dan leven, met leven in het moment en dankbaarheid voor het moment. Daarbij zette ik mijzelf centraal en dat was ook nodig om te kunnen genezen.

Een relatiecrisis tijdens de vakantie werkte voor ons gelukkig positief door. Dat is niet voor iedereen weggelegd. Soms blijft de spanning te veel hangen en lukt het niet om het tij samen te keren. Soms zijn de opgespaarde onuitgesproken gedachten en gevoelens te groot of blijven mensen hangen in de pijn van de wederzijdse verwijten. Soms wordt er met elkaar gesproken maar komt men er toch niet zelf uit omdat het verschil in belevingswereld te groot is. Dat soort dingen gebeuren.

Bij terugkomst van de vakantie is er de verleiding om weer snel in het gewone leven te duiken en relatiezaken die aandacht vragen te negeren. We zijn vaak niet gewend om te investeren in een relatie en hopen dat het vanzelf weer goed komt. Dat is een natuurlijk illusie. Een relatie vraagt nu eenmaal aandacht en onderhoud, net zoals je huis of je auto. Investeren in je relatie is een vorm van liefde en aandacht schenken aan jezelf en aan je relatie. Omdat je dat de moeite waard vindt. Het helpt dan ook om op zoek te gaan naar de onderliggende aanleiding van de ruzie en met elkaar te praten over wederzijdse relatiewensen en verwachtingen.

Gun jij jezelf en je relatie deze aandacht?  Zit je na je vakantie ook nog met vragen rondom je relatie? Wil je het in de toekomst anders maar weet je niet hoe? Neem dan gerust contact op. Vanaf september coach ik weer in Den Bosch en in Den Haag. Ik heb er erg veel zin in om mijn aandacht weer op de wereld om me heen te vestigen. Je bent van harte welkom in mijn praktijk Verander je Wereld.

Lang genoeg geaarzeld en wil je meteen de koe bij de horens vatten? Mail naar info@liefdedelen.nl of bel 073 – 6420 725 voor een afspraak.

 

 

Liefde delen is helen – doe je mee?

By 6 Reacties

Nu twee dagen geleden bij mij borstkanker is gediagnostiseerd, ziet mijn leven er plotseling heel anders uit. De komende periode staat mijn genezing voorop. Op dit moment zijn het nog onzekere tijden omdat het behandelplan nog niet rond is en afhankelijk is van allerlei onderzoeken.

Het klinkt misschien vreemd, maar ik heb niet het idee dat de grond onder mijn voeten uitslaat, of dat ik in een diep dal ben gevallen. Ik ben zelf een beetje verbaasd van de moeiteloze manier waarop ik dit nieuws tot me heb genomen. Het voelt een beetje alsof het zo moest zijn. Mijn lief vindt het onzin, ik heb gewoon pech gehad en dat zullen heel veel mensen denken. Misschien is dat ook wel zo.

Desalniettemin voel ik sterk de behoefte om alles wat ik het afgelopen jaar geleerd en ervaren heb op spiritueel gebied, in te zetten en te gebruiken voor mijn genezingsproces. Ik voel sterk de behoefte het heft in eigen hand te nemen. Dat betekent dat ik naast mijn overgave aan een operatie en bestralingen, ook vertrouw op de helende werking van het sturen van liefde en licht, naar mijn linker borst en naar mijzelf als mens. Ik geloof in de kracht van delen en dat gebundelde energie een versterkende werking heeft.

Tijdens de transmissietraining bij Vartman, waarbij ik kennis heb gemaakt met de krachtige werking van healing in groepen, heb ik ervaren dat je nooit alleen iets voor jezelf doet, maar ook voor anderen. Enerzijds zijn mensen er voor jou, om jou te ondersteunen in jouw proces en anderzijds ben jij er om mensen te ondersteunen in hun proces. Want door liefde te delen en te geven, heel je namelijk ook jezelf. Alles wat je aan energie uitzendt komt namelijk versterkt weer bij je terug.

Ik wil gezond worden, dat staat buiten kijf. Ook hou ik van uitdagingen in het leven. Ik vernam dat er mensen zijn, zoals Els Lijesen die via heling bereikt hebben dat de tumor al verdwenen was voor de operatie plaatsvond. Dat lijkt me geweldig om ook te bereiken.

Daarom ga ik vanaf vandaag iedere dag mediteren waarbij ik mezelf heling heef.  Mijn lieve intervisiecollega Karin Vrielink bood me aan om mij vanaf afstand heling te geven en ik neem haar aanbod met beide handen aan. Daarbij vraag ik hulp aan iedereen die in deze manier van genezen gelooft om mee te doen met mijn dagelijkse sessies. De eerste sessie zal plaatsvinden van 12:15u tot 12:30u. Omdat ik geloof in de versterkende werking van liefde delen, wil ik graag samen met deze mensen aansluitend een kwartier onze liefde en licht sturen aan de slachtoffers van de aardbeving in Japan.

Dus mijn vraag aan jou is: doe je mee? En: wil je deze boodschap zoveel mogelijk verspreiden?

Dus vandaag 12 maart:
van 12:15 uur tot 12:30 uur – je liefde, licht positieve energie of hoe je het ook noemt naar mijn linker borst sturen, links boven het midden.
van 12:30uur tot 12:45 uur – je liefde, licht, positieve energie of welke naam jij er aan wilt geven, naar de slachtoffers in Japan sturen.

Enne… gewoon een kaarsje branden mag ook 😉

Mocht je vandaag niet kunnen, morgen is er weer een dag! Dan zal het waarschijnlijk in de avond worden.

ps: mijn persoonlijke weblog over mijn genezingsproces vind je hier.


Dubbelliefde – het begin van een nieuwe roman

By 2 Reacties

Vandaag kreeg ik feedback van mijn schrijfcoach Yoeke Nagel, die ik voor drie maanden in de arm heb genomen om mij te begeleiden met het schrijven van een roman waarin liefde, vreemdgaan, monogamie en polyamorie, seksualiteit en intimiteit, angst en liefde de hoofdingrediënten zijn. Het wordt een dubbelroman, Dubbelliefde genaamd (althans dat is de werktitel maar wat mij betreft mag die het ook blijven). Ik vond het echt reuze spannend om mijn teksten naar Yoeke te sturen, want ja, je kunt als schrijver zelf wel het idee hebben dat je het leuk doet maar een ander kan daar heel anders over denken…

Een roman schrijven is ook heel wat anders dan een non-fictie boek als Love Unlimited. Daar ontdekte ik wel tijdens het schrijven, dat de verzonnen hoofdpersonen al schrijvende een eigen leven gingen leiden en ik verwachtte dat dit in een roman nog veel meer zou gebeuren.

Samen met Yoeke had ik voor mijn schrijfretraite in een brainstormsessie een eerste aanzet gemaakt voor een structuur, de hoofdgebeurtenissen vastgesteld en de hoofdpersonen een voorlopig karakter gegeven. Maar goed, naast hoofdpersonen moeten er ook anderen zijn en die ontstonden deels in het gesprek met Yoeke en deels schrijvende. Ik heb namelijk ontdekt dat als ik maar zorg dat mijn hoofd leeg is van alle normale perikelen in mijn leven (privé, liefde, familie, werk) ik me af kan stemmen op het grote geheel. Wat er dan gebeurt is bizar: ik zie al schrijvende een film voor me waarvan ik het idee heb dat ik hem al honderd keer heb gezien. Ik hoef alleen in slow-motion de film af te draaien en te beschrijven wat ik zie gebeuren, scène voor scène.

Wat ik zie, verrast mij zelf soms ook. Want ineens zijn daar dan twee vrienden (wat doen die hier in Godsnaam, denk ik dan) en even verderop ontdek ik wat hun rol is, en dat die later in het boek duidelijk wordt. Er zijn nu nog heel veel lege stukken, maar ik weet dat die zichzelf zullen vullen als ik bij mijn volgende retraite me weer afstem op ‘Dubbelliefde’. Wat mij betreft mag het boek straks ook verfilmd worden, want ja, uiteraard heb ik ook met deze roman een missie die de wereld in mag: het taboe op meervoudige liefde doorbreken. Ik denk zelfs dat ik met het schrijven van een roman, ik dingen beter of anders duidelijk kan maken, dan met het schrijven van een zelfhulpboek. Daarbij kan ik hopelijk een nog groter publiek bereiken, al mag ik met de vertalingen van Love Unlimited (Engels en Portugees) over het bereik van mijn missie al helemaal niet klagen 😉

Desalniettemin zet ik mijn dromen graag groots in de wereld. Wat mij betreft wordt Dubbelliefde een knaller, een bestseller die in minstens 22 landen vertaald gaat worden en wordt het boek binnen twee jaar verfilmd. Grappig, want het eerste wat Yoeke zei toen ik over de opzet van Dubbelliefde vertelde, dat ik de filmrechten maar goed moest regelen: de opzet en het onderwerp leent zich uitermate goed voor het maken van een film.

Nou, wat mij betreft gaat dat straks allemaal gebeuren. Maar om dromen werkelijkheid te maken, is er nu eerst actie nodig. Vandaag heb ik mijn voor volgende schrijfretraite maar meteen wat extra dagen geboekt. Het boek moet af, zo gauw mogelijk. Die boodschap kreeg ik trouwens ook door tijdens mijn dagelijkse meditaties op de schrijfretraite. Heel bijzonder. Want waar ik in het begin van de retraite nog zat te zoeken: hoe begin ik nu met een roman? kreeg alleen maar door: Overgave, doen, overgave, doen.

Oké dan. Ik geef me over. Ik ga het doen. Na de enthousiaste feedback van Yoeke die niet kan wachten op het vervolg ben ik om.
Wat mij betreft ligt Dubbelliefde voorjaar 2012 in de winkel!

Carnaval, maskers en je ware gezicht

By 3 Reacties

Terug van mijn schrijfretraite kom ik in Den Bosch op het station. Ik zie mensen gekleed in vrolijke kleuren, ze maken muziek en vieren feest: het is duidelijk anders dan anders. Met carnaval mag je gek doen, jezelf laten gaan. Je doet een masker op en laat jezelf van een andere kant zien. Hoera!

Ik moet ineens denken aan een carnavalsavond op de middelbare school. Ik moet 15 geweest zijn of zo. In die periode had ik vaak depressieve gevoelens. Ik had namelijk het idee dat iedereen in de wereld maskers droeg, want wat ik zag van de mensen stemde totaal niet overeen met hoe ik me van binnen voelde: onzeker, vertwijfeld, angstig, verlangend naar liefde en genegenheid. Nee, ook ik durfde dat niet aan de buitenwereld te laten zien. Van buiten was ik de vrolijke meid die met haar buitengewone fantasie en vrolijkheid iedereen aan het lachen maakte. Van binnen voelde ik me het tegenovergestelde.

Masker of je ware gezicht?

Voor mij was zo’n carnavalsavond een ontsnapping, het was een mogelijkheid om een stukje van mijn ware zelf te laten zien. Om uitspraken te doen die ik normaliter niet durfde te doen, uit angst voor afwijzing. Verkleed in een andere hoedanigheid durfde ik wel, ik kon me altijd nog verschuilen en zeggen dat het het masker van carnaval was…

Na carnaval voelde ik me dan extra triest, want het voelde als de omgekeerde wereld, hoe kon ik me hier ooit echt gelukkig in voelen? Gelukkig heb ik mijn weg uiteindelijk gevonden.

Maar eigenlijk is er ruim dertig jaar later in essentie niet zo heel veel veranderd. Nog steeds verlang ik er naar om bij mensen het ware gezicht te zien, de werkelijke gevoelens en verlangens die in hen spelen. In mijn vak als relatiecoach word ik in die behoefte ruimschoots voorzien.  Het is mijn vak geworden om mensen uit te dagen te leven vanuit authenticiteit en hun te helpen om hun ware gezicht te laten zien aan zichzelf en hun omgeving. Hierbij zet ik ondermeer mijn eigen kwetsbaarheid in als instrument, immers: ieder mens kent gevoelens van onzekerheid en twijfel en uiteindelijk de allergrootste angst van de mensheid: de angst voor afwijzing.

In essentie ben ik dus niet eens zo heel veel veranderd, ik heb nog steeds hetzelfde verlangen als toen: het verlangen naar een wereld waarin iedereen zijn ware gezicht durft te tonen, waar geen veroordeling is, waarin iedereen geaccepteerd wordt, waar liefde is en waar dat aan elkaar getoond wordt.

En jij, hoe zit het met jouw masker? Durf jij je ware gezicht te laten zien?

Bekijk mijn video zichtbaar jezelf zijn, een jaar later

Tantraseks – Angelique in Linda

By Reageer

Angelique is een van de vrouwen die ik ken van de transmissie- en tantratraining bij Vartman. Ze is een van de dappere vrouwen die durft te vertellen over haar seksleven. Nou ja, met zo’n spetterend voorbeeld wordt de drempel om over je seksleven te vertellen misschien toch wat verlaagd 😉

Hoe dan ook, ik ben reuzetrots op Angelique. Het is een kort maar leuk artikel geworden en de essentie van tantra zoals je deze in de trainingen met Vartman kunt ervaren staat er in.  Mijn seksleven is er in ieder geval veel leuker door geworden. Nu jij nog. Tenminste, als je van avontuur en echte uitdagingen houdt 😉

Uit mijn comfortzone – bloggen over de liefde

By 1 Reactie

Deze week blog ik op vrouw.nl van de Telegraaf. Als gastblogger mag ik een week lang schrijven over de liefde, mijn leven en wat er op dat gebied allemaal gebeurt. Vandaag heb ik mijn zoveelste blog opgestuurd. Ik vind het hartstikke spannend om te doen. Want jezelf verplichten een dagboekblog bij te houden op het gebied van de liefde, zorgt er in ieder geval ook voor dat ik uit mijn comfortzone kom. Het voelt onrustig en onzeker. Ik heb gemerkt heb dat ik dingen schrijf die ik normaal gesproken niet zo snel zou delen met de wereld.

Toch is het ook weer goed om dat te ervaren. Het is immers waartoe ik al mijn klanten uitdaag: als je dingen in je leven wilt veranderen zul je uit je comfortzone moeten stappen. De weg naar het vertrouwde en bekende blijft altijd lonken, zelfs als het vertrouwde en bekende niet zo prettig meer voor je voelt. Een nieuwe toekomstdroom lonkt, maar het grote gapende gat van de onzekerheid over hoe het zal gaan, schrikt af. Wist je maar zeker dat je leven er beter van zou worden, dat het je zou lukken, had je maar de garanties dat de nieuwe stap je verder zou brengen. Behoefte aan controle dus. Als coach begeleid ik mensen bij het zetten van die stappen.

In die zin blijft het leven een groot avontuur. Ook voor mij. Want de enige manier om het leven te beleven is door het te ervaren. Ooit leerde ik: er is geen goed of fout, er zijn alleen acties en consequenties. Die zorgen op hun beurt weer  voor leermomenten. Daarvan groei je en als je groeit wordt het leven een stuk gemakkelijker. Tenminste, dat is tot nu toe mijn ervaring 🙂

Dus roep ik gewoon vandaag heel stoer tegen mezelf: welkom onrust, welkom onzekerheid, welkom nieuwe stappen. Met een sausje van humor en onbevangenheid zie ik het leven vol moed tegemoet.  Op naar nieuwe leermomenten.

enne… ben je nieuwsgierig waar ik allemaal over blog: klik dan hier.

wordpress stat