Een gedicht van Sint
Den Bosch, 15-11-2021
Sint zat te denkenWat hij de kinderen in NL dit jaar zou schenken
Ergens was het niet te doen
Want niet overal zetten de kinderen hun schoen
Hem was op het hart gedrukt sommige kinderen over te slaan
Zij die niet prikken wilden welteverstaan.
Sint had luidkeels geprotesteerd
En ook de pieten hadden zich verweerd
Maar er bleek geen ontkomen aan
Zonder prik moest hij hun schoen leeg laten staan
Het onderhandelen met de overheid viel hem zwaar
Dit jaar was hij zelf de sigaar
‘Je doet mee of anders krijg je zelf de spuit’
Zo werd hem gezegd, ‘dan is het kinderfeest voorgoed uit’
Sint begreep dat de overheid rommelde met zijn bestaansrecht
Dat hij hij voorgaande jaren ook gezien bij zijn pieterknecht
Hun huid zo zwart als roet
Dat was ineens niet meer goed
Gekleurde pieten moesten er komen
De roetpieten verdwenen zo naar oude dromen
Het hart van de Sint werd steeds meer zwaar
Hij snapte maar niet, hoe kregen ze het voor elkaar
Vroeger was hij altijd welkom geweest
Maar nu werden er ineens voorwaarden gesteld aan zijn verjaardagsfeest!
Toen hij geen oplossing meer kon bedenken
Besloot hij zichzelf een meditatie te schenken
Wat hij toen zag, brak zijn hart
Want wat zag hij: Sint had altijd besloten wie de koek kreeg en wie de gard
De rollen leken nu te zijn omgekeerd
Hij was zijn oorspronkelijke taak verleerd.
De overheid bepaalde nu dat hij niet goed meer was
Terwijl zij zelf vreugdevol waren en volledig in hun sas
De maatregelen en prikken voor een gezonde maatschappij
Maar nee, niet iedereen was hiermee blij.
Toen Sint nog verder keek in het verleden
Begreep hij dat vroeger veel kinderen hadden geleden
De kinderen die gestopt waren in de zak van Sinterklaas
En in die van zijn zwarte pieterbaas
Hij doorvoelde hun angst van het verleden
En aanhoorde nu pas hun gebeden.
Destijds had hij hun smekende stemmen genegeerd
Nee, Sint had werkelijk zelf niets geleerd
Een diepe schaamte viel over hem heen
Toen hij zag wat de regelmakers hadden met hem gemeen
Zij bepaalden nu wat goed was en wat fout
Zij hadden de Sint als kind vroeger nooit vertrouwd
Hun wraak was zoet en vol venijn
Al moest het er wel liefdevol uitzien, met slechts een beetje pijn
Sint huilde tranen met tuiten toen hij zag wat hij had gedaan
De beleidsmakers waren ook van goed en fout uit gegaan.
Hij kreeg nu een koekje van zijn eigen deeg
Nu wist hij pas waarom hij deze keer zweeg
Bang voor de prik en het venijn
Wilde hij toch een goede Sint zijn
Voor de kinderen van ouders die wel kozen voor de prik
Sint begreep ervan eerlijk gezegd geen sik
Maar ja, had hij de kinderen vroeger zelf niet bedonderd?
Terwijl de kinderen hem hadden bewonderd?
Vol schaamte stond hij op
En zette zijn mijter weer op zijn kop
Voor dit jaar zou hij nog één keertje zwichten
Maar volgend jaar wilde hij toch anders dichten
Dan wilde hij er toch zijn voor álle mensenkinderen
Niemand die hem nog zou verhinderen
De pieten in alle kleuren van de regenboog
Niemand die nog tegen iemand loog
Sint zou de goedheid van alle kinderen roemen
En schenken aan hen prachtige bloemen
Het pad van karma was dan vast voorbij
Die gedachte maakte hem heel erg blij
Sint biedt bij deze zijn verontschuldigingen aan
Aan iedereen die hij vroeger in de kou heeft laten staan
De zak van de Sint vertrekt voorgoed naar de maan
Zodat iedereen de Sint weer stralend kan zien staan.
Een goedheiligman, vol goede hoop en moed
Dat is waar Sint het allemaal voor doet
Sint hoopt dat de kinderen hem kunnen vergeven
En dat ze op een andere manier een mooie Sinterklaas kunnen beleven
Weet dat de creatieve geest van de mens is groot
Deze reikt nog verder dan zijn stoomboot.
Zijn pieten zullen het weten
Volgend jaar zullen we niemand vergeten
Sint groet u vanuit het vooronder
En hoopt dat u zich verwondert
Over de waarheid rondom de Sint
Hij hoopt dat u hem nog steeds een beetje aardig vindt.
Uw toegenegen en enigszins verwarde Sinterklaas
Den Bosch, 15 november 2021
Geef een reactie