Elkaar loslaten of vrijgeven? Eindelijk is het dan zo ver en is de beslissing gevallen. Jullie gaan scheiden. De pijn om bij elkaar te kunnen blijven is te groot, de wonden zijn te diep, behoeften zijn onverenigbaar of de tijd is gekomen dat je ontdekt dat jouw weg niet gelijk oploopt met het pad van je partner. Er zijn talloze redenen om uit elkaar te gaan. De meeste mensen doen er lang over voordat ze de uiteindelijke beslissing nemen. Waar mensen elkaar nog steeds liefhebben, is het verlangen om te kunnen blijven groot. Toch kan het er zo maar zijn, dat moment dat je beseft dat het zo echt niet langer kan. Soms is het een inzicht dat als een duveltje uit een doosje komt.
Ooit zal hij toch wel inzien dat…?
Ik weet nog dat ik zelf getrouwd was met mijn vakantieliefde en maar niet wilde accepteren dat onze relatie geen toekomst meer had. Vier jaar waren we getrouwd. Steeds opnieuw hoopte ik dat hij zou veranderen, dat hij tot inzicht zou komen, dat hij zou groeien, dat hij ook zou investeren in onze relatie, dat hij eindelijk volwassen zou worden en zou stoppen met gokken.
Het gebeurde niet. Ik bleef hopen, tegen beter weten in. Ik wilde heel graag kinderen in mijn leven, liefst met hem. Ik hield immers van hem en dus ik zette alles op alles. Ooit moest hij toch inzien dat….? Tot de dag kwam dat een vriendin mij die ene vraag stelde: ‘denk je werkelijk dat hij ooit zal veranderen?’ De vraag werd niet gesteld met een oordeel, maar met een open nieuwsgierige houding.
Ik barstte in huilen uit. In een klap besefte ik de impact van haar vraag. Ik kon er niet langer omheen. Nee, als ik werkelijk eerlijk was tegen mezelf, moest ik stoppen met liegen tegen mezelf. Stoppen met hopen op iets wat niet komen zou. Mezelf bekennen dat ik beter verdiende, meer verdiende. Het betekende het begin van het einde van onze relatie. Een periode van drie jaar waarin ik mijn wonden likte, volgde. Het begin van de leerschool om mezelf op de eerste plaats te zetten.
Hou Van Mij, asjeblieft!
Ik besefte dat ik in die jaren alles had gedaan om hem maar gelukkig te maken. Zijn geluk was mijn geluk. Ik had me aangepast en was daarmee mezelf verloren. Het duurde jaren voordat ik mezelf weer teruggevonden had. Pas vele jaren later tijdens mijn loopbaan als coach, ontdekte ik mijn aandeel en zag ik mijn overwegingen en gedrag in een ander licht. Ik had gehandeld vanuit een overlevingsstrategie die ik mezelf als kind had opgelegd: perfectionisme en pleasen. Als ik maar goed mijn best doe dan…., als ik maar heel lief ben en doe wat ze willen dan…., als ik maar…. dan zullen ze misschien onvoorwaardelijk van me houden. De onvoorwaardelijke liefde waar ieder mens naar zoekt en die ik als kind niet kreeg, projecteerde ik direct op mijn relatie. Opnieuw ging ik mijn best doen en paste ik me aan aan de verwachtingen van de ander. Hou Van Mij!
Relaties als spiegels
De relatie met onze partners nodigen ons uit om onszelf in de spiegel aan te kijken. We worden getriggerd in onze oude emotionele pijn die we als kind hebben leren kennen. We worden uitgenodigd deze trigger te (h)erkennen en onszelf te vergeven voor alles wat we ooit over onszelf zijn gaan geloven: dat we niet goed genoeg zijn, dat we er niet toe doen, dat we ongeliefd zijn, dat we niet gehoord of gezien worden, dat we niet de moeite waard zijn.
Triggers
In sommige relaties lukt het niet om ons te ontdoen van deze pijnpunten en blijven partners op onze triggerpunten drukken. Het is de keuze van ieder mens om te blijven of om opnieuw te beginnen. Jouw trigger is van jou, die mag jij transformeren, dat is jouw verantwoordelijkheid. Vaak triggeren we elkaar. Relatiebehoeften veranderen, mensen zijn immers niet statisch. ‘Vroeger was je nooit zo’ gaat niet op, want een mens in groei is een mens die verandert. Het is de kunst om open te blijven voor elkaars veranderingen en behoeften. Soms lukt dat, andere keren lukt dat niet en zijn deze onverenigbaar. Dan is het ook liefde tonen aan jezelf om toe te geven dat jij iets anders nodig hebt en mag je elkaar loslaten.
Loslaten of vrijgeven?
Loslaten is voor de meeste mensen een onmogelijke opgave. Loslaten voelt als: ‘ik laat je vallen’. Alsof alles wat er ooit geweest is, er ineens niet meer toe doet. Maar dat is onmogelijk, want ooit heb je voor elkaar gekozen, omdat er liefde was. Door de ander ben je mede geworden wie je bent. De liefde voor elkaar zit in je hart en gaat nooit over.
Hoe kun je de liefde loslaten als liefde is wat we in essentie zijn? Iemand kunnen loslaten, een relatievorm wijzigen om de ander zijn eigen pad te kunnen lopen, kan pas als er acceptatie is. Acceptatie van dat wat er is. Dan is ‘loslaten’ een vanzelfsprekend gevolg. Loslaten is geen knop die je zomaar even aan of uit kunt zetten. Loslaten gebeurt als je de aandacht verlegt van dat wat onmogelijk of onwenselijk is, naar dat wat er wel mogelijk en wenselijk is in een nieuwe vorm.
Liefdevol scheiden
Ooit las ik over vrijgeven in plaats van loslaten. Elkaar vrijgeven nodigt uit tot liefdevol scheiden. Het maakte mij heel erg blij. Ik geef je vrij om je jouw geluk te kunnen ervaren en ontdekken. Ik geef je vrij omdat ik mezelf iets anders gun. Ik geef je vrij omdat ik jou het beste voor jou gun. Ik geef je vrij omdat ik van je hou en omdat het ons niet lukt om elkaar nog gelukkig te maken. Omdat wij elkaar niet kunnen geven wat we nodig hebben. Ik geef je vrij, omdat jij jou bent en ik mij en ik ons allebei wil eren. In ons hart blijven we verbonden en is de liefde voor eeuwig.
En jij? Hoe kijk jij naar loslaten en vrijgeven?
Ps: twijfel je over de toekomst van jullie relatie of wil je graag liefdevol scheiden en weet je niet hoe? Maak nu een online afspraak voor een verhelderingsgesprek via Skype of bel 06-45550680 voor een uitgebreider consult in mijn praktijk in hartje Den Bosch.
Zo herkenbaar Leonie, en tegelijk een inzicht. Ik heb ervoor gekozen weg te gaan. Niet zoals ik aanvankelijk dacht, om wat hij (niet) deed en (niet) zie. Nee, voor mezelf. Ik was mezelf kwijt, durfde niet mijn gevoelens en vooral angsten te laten zien, niet boos te worden. Nog heb ik daar naar hem toe moeite mee. Onbegrijpelijk ik voel me gekwetst en afgewezen.
Gelukkig kan ik het bij vrienden en vriendinnen wel steeds beter voelen en laten zien, en daar leer ik van. Ik heb mijn proces, met mijn overtuigingen en patronen en hij het zijne.
Ik groei naar loslaten. Hem los laten. En oude overtuigingen en patronen waar ik niets meer aan heb en niets meer mee kan en die me niet verder helpen. Ik ga loslaten en leven vanuit Liefde, vooral Liefde voor mezelf. en jeetje, wat is dat soms ontzettend moeilijk. Ik wil uiteindelijk komen tot dat wat jij in de laatste alinea verwoordt. Dank je wel.