Helderheid en steun bij meer Liefde(s)
Wie een monogame liefde nastreeft, is in principe niet bezig met vreemdgaan. Wie dan toch vreemdgaat is dan per definitie al niet meer monogaam. Toch zijn er horden mensen die vreemdgaan, terwijl ze de buitenwereld willen doen geloven dat ze een monogaam leven leiden. Volgens de statistieken ligt het aantal tussen de 25 en 50 %. Wat we zeggen is niet altijd wat we doen. We noemen dat ook wel incongruente communicatie.
De partner die bedrogen wordt, kan op drie manieren reageren: [Lees meer…]
Jij,
Kun jij het lijden laten gaan
Als je zit op de afgrond van je bestaan
En je ogen richt
Naar het licht?
En het verleden achter je laten?
Dat wat ooit was
Wat niet meer terug komt
Tenzij
Je reist door de tempel van de ziel
De krochten van je bestaan
Onder ogen ziende
Waar had je verzaakt?
Waar was je in de steek gelaten?
Door die ander, anderen of
Door jezelf?
Niemand treft blaam
Bij het schijnen van de maan
Het licht op meer zicht
Op de mensheid en zijn bestaan
De zon keek en lachte
Zijn stralen verwarmden onze huid
Het water koelde en verlichtte
Wie zouden we zijn
Zonder deze elementen?
De grootsheid omarmend
De leegte doorvoelend
Jouw hand in de mijne
En de mijne raakt jouw hart
Ogen doorklieven
Het verleden afgesneden van
De toekomst
Vallend
In het nu
Waarachtig of vergeten
De vreugde kussend
De wereld omarmend
Jij, als mens
Zo mooi met dat open hart
Laat de zon maar schijnen
Laat je mond maar
Spreken en
Kussen en
Zingen en
Je hart meetrillen
Zodat andere harten
Ook verlicht worden
Als het licht
Het Donker omsluit en
Verwarmt
Jouw hart laat spreken
Dan pas
Zal er vrede zijn.
Op zondag 8 maart 2020 is het 9 jaar geleden dat ik borstkanker kreeg. Afgelopen zaterdag gaf ik een lezing over mijn levenslessen van borstkanker. Tevens gaf ik een aantal gratis miniconsulten over luisteren naar je lichaam. Het was echt supergaaf om te doen en ik had er zo’n zin in. Aan het einde van de dag zeiden mijn gidsen: nu weet je hoe je workshop voor vrouwen er uit gaat zien 
Dus op 8 maart 2020, geef ik een workshop voor 10 vrouwen die beter willen leren luisteren naar hun lichaam en deel ik mijn levenslessen en inspiratie. Ook gaan we samen onderzoeken wat er nodig is voor jouw volgende stap en wat jou tegenhoudt die ene stap te maken die zo eng is. Dit doen we door te luisteren naar de taal van jouw lichaam en maken gebruik van de werking van het harts- en lichaamsbewustzijn. Ook gaan we samen het leven en ons vrouw zijn vieren. Ehmmmm. Vrouw Zijn vieren? Ja! We kunnen boos zijn op alles wat ons als vrouw is overkomen, of we kunnen met liefde kijken naar wat de spirituele boodschap is voor jou.
In onderstaande video zie je een stukje van mijn lezing, dat gaat over de keuzes die ik gemaakt hebt ten aanzien van mijn helingsproces van borstkanker. Ik vertel over wat mij bewoog deze keuzes te maken. Regulier opgeleid in de zorg, waarbij ik duizenden vrouwen heb behandeld of onderzocht heb op borstkanker, bleek mijn wereld op zijn kop te staan toen ik het zelf kreeg. En ik voelde: Voor mij moet het anders…geen chemo, geen hormoontherapie…. maar wat dan?
Een van de deelnemers van de lezing was zo lief een stukje te filmen. Je valt dus pardoes in mijn verhaal.
Ook nog eens op internationale vrouwendag! Ben jij één van de tien vrouwen?
De dag vindt plaats in de Heerenkamer van gebouw De Koningin, in Hilversum. Van 10:30 tot 15:30u.
Er is plek voor 10 vrouwen. De investering €75. Dit is inclusief koffie/thee/versnaperingen en exclusief lunch.
Weet jij nu al dat jij er bij wilt zijn? Laat het me weten en mail me alvast op le****@**************ld.nl.
Verdere info volgt namelijk nog.
Valentijnsdag is niet voor iedereen een feestdag van de liefde. Voor mensen die hun tweelingziel hebben ontmoet en die zich in de verlatings- en loslaatfase bevinden, is het een dag waarop hoop hoogtij viert, als men wacht op een berichtje of uitnodiging van degene die afstand heeft genomen. Als het besef eindelijk daar is dat dit niet komt, kan de aanvankelijk euforische hoop dat de situatie nu echt zal veranderen, omslaan om wanhoop met een wirwar aan intense emoties en emotionele pijn die zich ook fysiek kunnen uiten. Dan kun je zomaar het gevoel krijgen dat je niet langer opgewassen bent tegen het leven. [Lees meer…]
Het moest even van mijn hart: relateren doe je in drie richtingen.
Ons hart is hierbij de grote verbinder. Maar wat als we juist dat contact kwijt zijn en vooral relateren vanuit het hoofd? Wie gewend is altijd maar naar een van de drie richtingen te kijken, loopt onverhoeds een keer tegen relatieproblemen aan. Waar ligt de sleutel? Dat en nog meer vertel ik in deze inspiratie video van 7 minuten. Veel kijk- en luisterplezier!
Schuldgevoelens. Herken jij ze? Je wilt heel graag iets doen waar jij blij van wordt, maar je partner geeft een duidelijke grens aan. Je wilt het pad van je ziel volgen en bent toe aan een volgende stap, maar je voelt je schuldig omdat jouw omgeving dat totaal niet ziet zitten. Sterker nog: ze geven aan dat wanneer jij jouw hart wilt volgen, de relatie voorbij is. Je voelt je schuldig om dat jij voor jezelf zorgt en een dagje naar de sauna gaat of je doet iets anders om jouw batterij weer op te laten, terwijl je weet dat je jouw zieke partner die in het ziekenhuis ligt en snakt naar nog een bezoek van jou, achter laat. Dus zorg je maar niet voor jezelf en rijd je die week voor de vierde keer naar het ziekenhuis, de files trotserend die je sowieso al uitputten.
Je voelt je schuldig omdat je iets leuks voor jezelf koopt dat jou ondersteunt in jouw passie, maar je weet dat er mensen zijn die geen geld hebben om een broodje te kopen. Had je niet toch moeten doneren? Je bent ziek en je beste vriendin komt op bezoek, maar het liefst wil je je omdraaien in je bed en alleen zijn. Toch sta je maar toe dat ze een half uur tegen je aanpraat en je vragen stelt die je moeizaam beantwoordt, want het is toch zo onaardig om haar weg te sturen omdat ze speciaal voor jou is gekomen. Je zou je alleen maar schuldig voelen als je dat wel deed. Dus pas je je aan aan wat de omgeving van je vraagt… [Lees meer…]
Deze brief over liefde is geschreven door een polyamoreuze vrouw, aan de monogame echtgenote van haar polygeliefde Joris, die getrouwd is met de monogame Rachel. Deze brief die nooit werd verstuurd, is op verzoek van de schrijfster gepubliceerd. Alle namen in deze brief zijn gefingeerd. De relatie tussen Marion en Joris, is inmiddels jaren geleden verbroken.
Valsheid en sluwheid is wat ik in mezelf tegenkom sinds jouw laatste mail, Rachel. Het zijn mijn schaduwkanten. Je daagt me uit mijn polyamoreus zijn te onderzoeken tot in alle uithoeken en er werkelijk voor te gaan staan. Er gaan ontelbare niet uitgesproken gesprekken door mijn hoofd. Hoe kan ik je duidelijk maken hoe het zit? Ik doe een poging. [Lees meer…]
De wanhoop nabij
Huilde hij tot de aarde
Stak zijn kop in het zand
En ontdekte pieren.
Het leven nabij.
Het hart vergeten
De wond genezen
De roep om de oermoeder
Voorbij.
Langzaam bewoog hij omhoog
Zijn gezicht naar de hemel
Uitreikend naar iets nieuws
Iets dat ooit was geweest
Maar nu in de vergetelheid.
Dansende stormen veranderden
In zuchtjes van wind
Op zijn naakte huid.
De glimlach op zijn gezicht
Fluisterde verlangens
Ooit gevoeld in een
Ver verleden waar
Liefde
De boventoon voerde.
Hij kuiste zijn gezicht en
Waste zijn handen
De onschuld opnieuw gevoeld
Het leven uitnodigend
De kracht in verbinding
Geboren.
Het was een boeiend proces, het schrijven van dit artikel met als titel ‘niertransplantantie in het licht van de ziel’. Het was in een periode dat het rustig was in mijn praktijk, dat mijn goede vriend Petro van Engelen me vroeg te helpen zijn verhaal over de opstelling van zijn niertransplantaties, wereldkundig te maken. Vol enthousiasme begonnen we er aan.
De hele dag zaten we samen op de bank te praten en te schrijven. Mijn gidsen gaven ook nog hun aandeel. Toen volgden er meelezers die ons lieten weten of het leesbaar was en ook zijn opsteller en therapeut Inge Land, liet haar licht op het artikel schijnen. Zo is het heel mooi geworden en nu is het de tijd om Petro’s bijzondere verhaal vol trots met jullie te delen.
Cijfers vertellen dat er in Nederland jaarlijks 150 nierpatiënten overlijden terwijl ze wachten op een donornier. Veertig procent van onze bevolking staat op dit moment geregistreerd in het donorregister; slechts 24% geeft toestemming voor donatie. De grote meerderheid van de Nederlanders staat echter positief tegenover orgaandonatie. In juli 2020 wordt het donorschap geautomatiseerd.
Toch twijfelen steeds meer mensen over donorschap. Er is angst voor een te snelle verwijdering van de organen, terwijl de patiënt nog niet echt dood is.
Door nabestaanden moet snel een moeilijke keuze worden gemaakt, terwijl zij nog in shock en rouw zijn. De veronderstelling leeft bij sommige mensen dat hun ziel niet volledig naar het licht zal kunnen, als zij een orgaan ter beschikking stellen. Een intensieve overweging vindt plaats: kies je voor de liefde voor jezelf, voor jouw lichaam en ziel, of kies je voor naastenliefde? Dit artikel geeft inzichten vanuit het oogpunt van de ziel, van en voor alle betrokkenen.
Je glimlach
Raakte het hart
Van mijn ziel
Je tong beroerde
De mijne en
Mijn lippen
En ik?
Ik beefde en
Zweefde en
Verloor mijzelf
Opnieuw
In de eeuwigheid
Van jouw liefde.
© Leonie Linssen – 29-12-2018
