Wie zich opoffert voor een ander, krijgt als cadeau innerlijk werk mogen doen, een herstelde verbinding tussen hemel en aarde in zichzelf. Zo is er altijd balans. Geven en nemen in relaties, zodat alle partners kunnen groeien. Maar wat als een der partners extreme eisen of voorwaarden heeft waaraan de andere partner nauwelijks kan voldoen, tenzij hij of zij de eigen waarden en normen volledig opoffert?
Het gebeurt. We maken onze eigen plek klein in ruil voor het vasthouden en kunnen blijven genieten van de liefde of aanwezigheid van de partner. Zeker in relaties waarin de liefde gedeeld moet worden tegen de zin van de partner in. Bij vreemdgaan, bijvoorbeeld, of als de ene partner monogaam is en de ander polyamoreus en dat ook wil leven. De pijn van gevoelens van afscheiding, in onszelf, nemen we voor lief. In liefde en oorlog is immers alles geoorloofd.
De opoffering van Jezus
Het opofferingsprincipe kent geen lijden. Jezus gaf zijn leven voor de mensheid, omdat hij er in geloofde. Hij volgde zijn hart, zat volledig in zijn eigen hartsenergie en kon zo doen wat hij moest doen: sterven aan het kruis. Het was immers voorbestemd, want wel minstens tweeduizend jaar zouden volgelingen van hem het licht van zijn hart verspreiden. Zo had hij het gezien, in een visioen.
Maria Magdalena, met wie hij een intieme relatie had, was wanhopig toen ze vernam dat ze haar geliefde moest opofferen voor een kruisiging. Maar onze liefde dan? En dit leven van ons als man en vrouw nu dan? Stelt dat dan niets voor? En wat werd haar rol dan in al die jaren? Wát? Onzichtbaar zijn? Dat kon toch niet waar zijn? [Lees meer…]
Veel mensen die hun tweelingziel ontmoeten, of zielsliefdes, herkennen het fenomeen Alles of Niets principe. In het contact met elkaar ervaar je de alomvattende liefde en de wetenschap dat alles met elkaar verbonden is, het Alles principe. Deze ervaring kan overweldigend zijn en gevoelsmatig in schril contrast staan met de bekende aardse liefde. Als het contact met de zielsgeliefde of tweelingziel (tijdelijk) verbroken wordt, of als deze onbereikbaar is, val je samen met de grote leegte in jezelf, het Niets Principe. Ik schreef er eerder over in 
Gisterenavond keek ik sinds lange tijd, naar de laatste afleveringen van de Netflix serie ‘Once upon a time’, waarin prachtig verbeeld wordt hoe vorige levens in diverse dimensies, ons leven beïnvloeden. Ook zien we hoe we in de loop van de eeuwen, de ziel laten ontwikkelen, en onze weg bewandelen van haat en wraak naar liefde en compassie. Het is voor mij bijzonder om in een tv-serie dingen vanuit mijn eigen multidimensionale ervaringen, te herkennen. Ik zie in dat ik met mensen uit mijn zielengroep, mijn eigen ‘Once upon a time’ leef, met mijn eigen karmische verhalen en vanuit mijn eigen unieke rollen. Verhalen die mijn ziel kleuren en van waaruit ik leef, want de bron in mij wil stralen in het hier en nu.
Vanochtend fiets ik even naar de binnenstad en dan word ik door mijn gidsen uitgenodigd om even de Maria kapel in de Sint Jan te bezoeken. Als ik bij de Sint Jan kom en over de opnieuw gelegde straatkeien fiets die naar de ingang leiden, voel ik een sterk verdriet in mijn keel. Tranen springen in mijn ogen. Wiens verdriet voel ik hier? Bij de ingang staat een zwarte lijkwagen, er blijkt een begrafenis 
Van 14 tot 18 maart reisde ik met twee vrienden en reisgenoten naar Polen om een bezoek aan Auschwitz en Birkenhau te brengen. Voor mij was het een soort van final quest. In 2008 begonnen de nachtmerries over de oorlog, waarbij ik altijd op de vlucht was en keek of ik niet achtervolgd werd. In 2010 bezocht in een reïncarnatie therapeute die me vertelde dat ik een vorig leven had gehad in de tweede wereldoorlog en dat mijn jeugdliefde van dit leven, betrokken was in dat leven. Ik was een jonge verzetsstrijder, opgepakt en naar Auschwitz vervoerd. Daar werd ik te werk gesteld in de ziekenboeg en later als hoer. Ik stierf uitgeput en ziek in een van de barakken, net voor de bevrijding van het kamp.
Op vrijdag 1 maart was het lanceringsfeest van 
Gisteren kreeg ik een appje van een vriend die me heel goed bedoeld, schreef de boel af te blazen. Hij had ook niet het verlangen om te komen. ‘Blijf niet wachten als een konijn in de koplampen’, schreef hij. Ik moest lachen om de beeldspraak. Maar ja, zijn woorden zetten me wel aan het denken. Wat wil i
In dit leven doe ik het allemaal dunnetjes over, in de ontmoeting met mensen die ik ‘ken’ van vroeger en vorige tijden. Als je leeft in je hart, zoals Jezus deed, vallen verleden en toekomst samen in het nu. Je bewustzijn verruimen zorgt voor helderheid over wat er gebeurt als je inter-relationeel in paniek raakt, of het gevoel hebt niet te bestaan. Als je op de barricaden wilt om het uit te schreeuwen: hoor mij, zie mij, ik besta! Ik doe er toe! Ik heb echt iets te vertellen! Het andere uiterste kan ook: je verdwijnt in iemands nabijheid, je vlucht uit je lijf, je knikt braaf ja terwijl je diep van binnen een nee voelt, en je rent weg of je bevriest.
Het zien en doorleven van heftige emoties zorgt uiteindelijk voor innerlijke vrijheid. Het is het scheiden van de energie van machtsmisbruik, en de eigen macht overhouden. De macht om invloed uit te oefenen. De macht om door te ademen. De macht om nee te zeggen. De macht om initiatief te nemen. De macht en durf om van mening te veranderen. De macht om je grenzen te durven uitspreken. De macht om woorden te geven aan je verlangen. De innerlijke kracht laten herrijzen in je bestaan. Van binnen naar buiten. Wie naar de onderkant durft te reizen, mag als tegenprestatie het hoogste licht voelen, de grootste vreugde, de meest intense liefde. Alle kleuren van de regenboog ervaren, inclusief zwart en wit.