Soms kan vrijheid voelen als een gevangenis. Liefde delen is niet iets wat zonder slag of stoot gaat. Zeker in het geval dat je vanuit een monogame situatie, je relatie opent omdat een van de twee verliefd is op een ander. Je houdt zoveel van je partner dat je het hem of haar gunt het uit te zoeken, dan wel deze liefde ook te leven. Naast dat het praktische aanpassingen in de agenda vergt, zijn het vooral de emoties die hoogtij kunnen vieren. Jaloezie is een normaal gegeven. Maar wat als je het gevoel hebt, dat je geen andere keuze meer hebt dan jouw partner te volgen, wil je hem of haar niet kwijt?
Wat als jouw liefdessituatie ineens aanvoelt als een gevangenis, waaruit niet meer te ontsnappen is? Je hebt nu eenmaal ja hebt gezegd en je durft niet terug te krabbelen. Vrijheid als een gevangenis. Hoe open je de deur naar jouw innerlijke vrijheid? Onbewust gaat alle aandacht naar dat wat je ineens niet meer samen hebt, omdat die ander er steeds tussenkomt. Via whatsapp, of letterlijk met een afspraak waardoor jouw partner ineens onbereikbaar is voor jou. Het verlangen wordt weer aangewakkerd en is misschien wel sterker dan ooit. Liefde delen, was je er maar nooit aan begonnen. [Lees meer…]
Veel mensen die hun tweelingziel ontmoeten, of zielsliefdes, herkennen het fenomeen Alles of Niets principe. In het contact met elkaar ervaar je de alomvattende liefde en de wetenschap dat alles met elkaar verbonden is, het Alles principe. Deze ervaring kan overweldigend zijn en gevoelsmatig in schril contrast staan met de bekende aardse liefde. Als het contact met de zielsgeliefde of tweelingziel (tijdelijk) verbroken wordt, of als deze onbereikbaar is, val je samen met de grote leegte in jezelf, het Niets Principe. Ik schreef er eerder over in 
Gisterenavond keek ik sinds lange tijd, naar de laatste afleveringen van de Netflix serie ‘Once upon a time’, waarin prachtig verbeeld wordt hoe vorige levens in diverse dimensies, ons leven beïnvloeden. Ook zien we hoe we in de loop van de eeuwen, de ziel laten ontwikkelen, en onze weg bewandelen van haat en wraak naar liefde en compassie. Het is voor mij bijzonder om in een tv-serie dingen vanuit mijn eigen multidimensionale ervaringen, te herkennen. Ik zie in dat ik met mensen uit mijn zielengroep, mijn eigen ‘Once upon a time’ leef, met mijn eigen karmische verhalen en vanuit mijn eigen unieke rollen. Verhalen die mijn ziel kleuren en van waaruit ik leef, want de bron in mij wil stralen in het hier en nu.
Vanochtend fiets ik even naar de binnenstad en dan word ik door mijn gidsen uitgenodigd om even de Maria kapel in de Sint Jan te bezoeken. Als ik bij de Sint Jan kom en over de opnieuw gelegde straatkeien fiets die naar de ingang leiden, voel ik een sterk verdriet in mijn keel. Tranen springen in mijn ogen. Wiens verdriet voel ik hier? Bij de ingang staat een zwarte lijkwagen, er blijkt een begrafenis 
Van 14 tot 18 maart reisde ik met twee vrienden en reisgenoten naar Polen om een bezoek aan Auschwitz en Birkenhau te brengen. Voor mij was het een soort van final quest. In 2008 begonnen de nachtmerries over de oorlog, waarbij ik altijd op de vlucht was en keek of ik niet achtervolgd werd. In 2010 bezocht in een reïncarnatie therapeute die me vertelde dat ik een vorig leven had gehad in de tweede wereldoorlog en dat mijn jeugdliefde van dit leven, betrokken was in dat leven. Ik was een jonge verzetsstrijder, opgepakt en naar Auschwitz vervoerd. Daar werd ik te werk gesteld in de ziekenboeg en later als hoer. Ik stierf uitgeput en ziek in een van de barakken, net voor de bevrijding van het kamp.
Op vrijdag 1 maart was het lanceringsfeest van