Helderheid en steun bij meer Liefde(s)
Toen de bloem was uitgebloeid
Dacht ze
Mijn leven is voorbij
Niemand die nog kan genieten
Van mijn kleur en vrolijkheid
Ze trok zich terug
In stilte
Tot de zaden verschenen
En ze zich realiseerde
Er zijn honderden mogelijkheden
Om opnieuw geboren te worden
En te stralen
Ze gaf zich over aan het leven
En wachtte tot de wind
Ze zou verspreiden
En glimlachte
Dapper en geduldig.
© Leonie Linssen 29-04-2019
Veel mensen die hun tweelingziel ontmoeten, of zielsliefdes, herkennen het fenomeen Alles of Niets principe. In het contact met elkaar ervaar je de alomvattende liefde en de wetenschap dat alles met elkaar verbonden is, het Alles principe. Deze ervaring kan overweldigend zijn en gevoelsmatig in schril contrast staan met de bekende aardse liefde. Als het contact met de zielsgeliefde of tweelingziel (tijdelijk) verbroken wordt, of als deze onbereikbaar is, val je samen met de grote leegte in jezelf, het Niets Principe. Ik schreef er eerder over in dit artikel. Wie de uitersten van alle emoties heeft doorleefd, weet dat er tussen Alles of Niets, nog een hele wereld te verkennen is. Dit is de wereld van de Vrije Ruimte. Daarvoor is het nodig dat alle partijen elkaar werkelijk kunnen horen, kunnen zien en ontvangen in wie zij op dit moment zijn. [Lees meer…]
Gisterenavond keek ik sinds lange tijd, naar de laatste afleveringen van de Netflix serie ‘Once upon a time’, waarin prachtig verbeeld wordt hoe vorige levens in diverse dimensies, ons leven beïnvloeden. Ook zien we hoe we in de loop van de eeuwen, de ziel laten ontwikkelen, en onze weg bewandelen van haat en wraak naar liefde en compassie. Het is voor mij bijzonder om in een tv-serie dingen vanuit mijn eigen multidimensionale ervaringen, te herkennen. Ik zie in dat ik met mensen uit mijn zielengroep, mijn eigen ‘Once upon a time’ leef, met mijn eigen karmische verhalen en vanuit mijn eigen unieke rollen. Verhalen die mijn ziel kleuren en van waaruit ik leef, want de bron in mij wil stralen in het hier en nu.
Hoe groter de verbinding met je hart en hoe verder je het kunt openzetten, des te gemakkelijker je toegang krijgt tot jouw specifieke ervaringen. [Lees meer…]
Vanochtend fiets ik even naar de binnenstad en dan word ik door mijn gidsen uitgenodigd om even de Maria kapel in de Sint Jan te bezoeken. Als ik bij de Sint Jan kom en over de opnieuw gelegde straatkeien fiets die naar de ingang leiden, voel ik een sterk verdriet in mijn keel. Tranen springen in mijn ogen. Wiens verdriet voel ik hier? Bij de ingang staat een zwarte lijkwagen, er blijkt een begrafenis te zijn, maar volgens mijn gidsen gaat het daar niet over en kan ik gewoon naar de kapel.
Ik zie het helemaal niet zitten om een begrafenis te verstoren, maar de stem van mijn ziel is sterker. Ik parkeer mijn fiets en open voorzichtig de deur. Als ik binnenkom blijkt de dienst helemaal voorin de kathedraal plaats te vinden en kan ik gemakkelijk naar de Maria kapel. Ik slaak een zucht van verlichting. Ik mag een kaarsje aansteken, deze keer voor mijzelf en niet voor anderen en ik koop een Maria kaars voor thuis.
In de kapel neem plaats in het midden en niet aan de zijkant, waar ik zat toen ik met mezelf trouwde. Maria draagt een paarse sluier en de bloemen rond haar zijn weer prachtig en uitnodigend. [Lees meer…]
Van 14 tot 18 maart reisde ik met twee vrienden en reisgenoten naar Polen om een bezoek aan Auschwitz en Birkenhau te brengen. Voor mij was het een soort van final quest. In 2008 begonnen de nachtmerries over de oorlog, waarbij ik altijd op de vlucht was en keek of ik niet achtervolgd werd. In 2010 bezocht in een reïncarnatie therapeute die me vertelde dat ik een vorig leven had gehad in de tweede wereldoorlog en dat mijn jeugdliefde van dit leven, betrokken was in dat leven. Ik was een jonge verzetsstrijder, opgepakt en naar Auschwitz vervoerd. Daar werd ik te werk gesteld in de ziekenboeg en later als hoer. Ik stierf uitgeput en ziek in een van de barakken, net voor de bevrijding van het kamp.
De afgelopen tien jaar heb ik vele regressies ervaren van dit leven, en de belangrijkste betrokkenen uit dat leven heb ik in dit leven ook ontmoet. Zielsliefdes of zielsverwanten. Soms als geliefden, soms als client in mijn praktijk. Het inlossen van karma was niet langer een leuk Indiaas concept of een visie over het leven, maar werd echt werkelijkheid voor mij. Ik kon er niet meer omheen.
We denken vaak dat we gewoon zijn zoals we zijn. We hebben geen idee waar gedrag of karakter vandaan komt. Ik was een recalcitrante tiener en wilde de dingen op mijn eigen manier doen. Ik zette me tegen veel dingen af. En dat is de rest van mijn leven doorgegaan. Nu ik de inzichten heb gekregen dat gedrag veelal een oorsprong of onbewuste oorzaak heeft, wordt het voor mij heel helder dat veel zaken te maken hebben met een onverwerkt leven van een jonge vrouw die veel te jong stierf in Auschwitz. Kijk eens naar onderstaande lijst:
Op vrijdag 1 maart was het lanceringsfeest van mijn nieuwe novelle ‘De liefdesconferentie‘. Een manuscript dat ik negen jaar geleden schreef, zag eindelijk het licht! Soms heeft iets meer tijd nodig dan je denkt…
Vorig jaar was ik op zoek naar een oude dagboektekst als input voor mijn boek ‘Bethlehem’, toen ik in mijn archief op dit oude manuscript stuitte. Ik begon te lezen en was met terugwerkende kracht meteen verkocht. Wat ik beschrijf in ‘De Liefdesconferentie’ is namelijk de indrukwekkende ontmoeting met mijn tweelingzielenzus uit Amerika, en de beschrijving van alles wat ik leerde op de liefdesconferentie waar ik haar ontmoette. En dat was niet niks. Ik verlegde er mijn grenzen op het gebied van seksualiteit en intimiteit en dat alles heb ik tot op de letter nauwkeurig beschreven. Onbedoeld maakte ik ook kennis met tantra… Het was een begin van een nieuwe reis en de kennismaking met onvoorwaardelijke liefde. [Lees meer…]
De afgelopen weken gaat alles anders dan ik dacht, of dan ik verwacht of gehoopt had. Want een boek uitgeven dat al tien jaar ligt te wachten op het juiste moment, is voor mij zelf een feest waard, maar blijkbaar zijn er niet zoveel mensen die de behoefte voelen dit feest met mij te vieren. Desalniettemin is het gaaf om te merken dat ondanks alle tegenslag, ik steeds weer in mijzelf blijf geloven, vertrouwen heb en alleen maar kan denken: en toch moet het boek de wereld in. Het is wat mijn hart wil en sinds 2011 en mijn genezingsproces van borstkanker, is het mijn hart dat ik leidend laat zijn.
Afgelopen weekend was ik in het appartement van mijn moeder dat ontruimd moet worden omdat ze voorgoed naar een ander verzorgingstehuis gaat. Daar vond ik ook de bewaarde berg uitgeprinte mails die ik tijdens mijn wereldreis in 2001-2002 verstuurd had. Zelf was ik die mails al lang weer kwijt. Tussen de mails zaten ook twee persoonlijke antwoorden van mijn vader, die dit met zijn twee vingers tikte op de computer van mijn zus. [Lees meer…]
Dat wat een heel groot feest had moeten worden, althans in mijn hoop en gedachten, wordt waarschijnlijk een klein en intiem feestje. De boeklancering van De Liefdesconferentie op vrijdag 1 maart.
Gisteren kreeg ik een appje van een vriend die me heel goed bedoeld, schreef de boel af te blazen. Hij had ook niet het verlangen om te komen. ‘Blijf niet wachten als een konijn in de koplampen’, schreef hij. Ik moest lachen om de beeldspraak. Maar ja, zijn woorden zetten me wel aan het denken. Wat wil ik nu? En ik kwam weer uit bij het volgende. [Lees meer…]
Een van de meest voorkomende botsingen in relaties van mensen die bij mij in de praktijk komen, is het verschil in verlangen hoe de relatievorm er uit moet zien. Bewuste of onbewuste non-monogamie? De een wil een monogame relatie, de ander wil polyamoreus leven. De ene partner wil seks buiten de deur maar eist dat de partner niet verliefd wordt; de ander wil juist wel die intieme, emotionele verbinding ook met die ander. De ene partner wil graag vrijen met iemand van hetzelfde of het andere geslacht en de andere partner voelt zich tekort gedaan en verlangt onderscheid in relatiekeuze op het gebied van geslacht of gender. Kortom: hoe ga je om met verschillen in verlangens? Wat werkt wel? Een overzicht. [Lees meer…]
Onlangs volgde ik een bijscholingsdag van Vera Helleman, over autisme en emoties. Het was voor mij een bijzondere dag waarin ik veel herkenning vond in hoe Vera omgaan het met emoties vertaalt vanuit twee soorten mensen: de neurotypische mens die leeft vanuit de ik-referentie waarbij de aandacht naar fysiek, mentaal en emotioneel gaat, en de atypische mens die leeft vanuit de zijnslaag.
Aha, dacht ik. Dat ken ik. Leefde ik voorheen vanuit het versus ik-referentie (ego), nu leef ik veel meer vanuit het hart en de zijnslaag. De omschakeling is al zo’n 10 jaar bezig en begon toen ik in 2009 mijn tweelingziel ontmoette op een congres in Amerika. De impact daarvan lees je in mijn nieuwe autobiografische novelle, ‘De Liefdesconferentie’. dat op 1 maart 2019 uit komt. In de jaren erna is er veel verschoven in contacten met zielsliefdes, mijn manier van emotie management en contact maken met energie. Ik herken dan ook veel van wat Vera vertelde op de bijscholingsdag. Een korte impressie van een deel van de dag. [Lees meer…]