Er waren eens twee zielen. Allebei hadden ze duizenden levens beleefd op aarde, steeds weer in een andere hoedanigheid. Een aantal levens hadden ze samen gedeeld. De ene keer waren ze broer en zus, de andere keer geliefden en weer een andere keer hadden ze elkaar verraden als vrienden. Er waren zelfs levens geweest waarin ze door anderen vermoord werden of waarbij ze zelf gemoord hadden, enkel om te kunnen ervaren wat mensen elkaar aan kunnen doen. Ook hadden ze een leven gehad waarbij de een een dier was en de ander mens. Steeds weer wilden ze wat anders, om zo alles wat er maar te beleven viel in het universum, te kunnen ervaren.
Op naar een volgend leven
Na de zoveelste terugkomst in de hemel had een van de zielen er schoon genoeg van. Bij de raadsvergadering met de engelen, waarbij het volgende leven besloten werd, sprak ziel nummer een, haar aarzelingen uit. ‘Weet je’, zei ze tegen de engelen, ‘ik heb nu zoveel afgescheidenheid ervaren, wat ook zoveel pijn en ellende met zich mee heeft gebracht, dat ik er eerlijk gezegd genoeg van heb. Ik weet ook niet meer wat ik nog voor leven zou kunnen verzinnen wat echt nieuw voor me is.’
Hartsverlangen
Ze keek de engelen een voor een aan, voordat ze verder sprak. ‘De eenheid die ik hier ervaar in de hemel, die mis ik als ik op aarde ben. Het gevoel van vrijheid en eenheid zoals we dat hier kennen, dat zou ik eigenlijk ook wel eens op aarde willen ervaren.’ Zo, daar had ze zomaar haar diepste hartsverlangen gedeeld. Ze keek de andere ziel met wie ze zoveel levens had gedeeld, liefdevol aan. ‘En eigenlijk wil ik dat het liefste met jou ervaren. Ik wil het niet meer alleen ervaren als ik hier ben in de hemel, ik wil dat gevoel van eenheid samen met jou op aarde ervaren.’
Eenheid
Alle engelen waren muisstil. Zo’n groot verlangen had nog nooit iemand durven uitspreken en zeker niet op de jaarlijkse raadsvergadering die het einde van een oude periode en het begin van een nieuwe periode zou aankondigen. De grootste engel knikte begrijpend en alle andere engelen keken hem vragend aan, nieuwsgierig naar wat er zou komen.‘Wil jij dat ook?’, vroeg de engel aan ziel nummer twee. ‘Oh ja, heel graag zelfs’, antwoordde deze. ‘Ik weet ondertussen wel hoe het voelt als we elkaar vermoorden of pijn doen. Ik zou ook heel graag dit gevoel van eenheid willen ervaren op aarde,’ sprak hij terwijl hij de andere ziel liefdevol aankeek. ‘Maar is zoiets eigenlijk wel mogelijk?’
Er verscheen een raadselachtige glimlach op het gezicht van de grote engel.
Voorwaarden
‘Jazeker,’ sprak deze. ‘Het is echt mogelijk maar er zijn wel een paar voorwaarden aan verbonden. Willen jullie beloven dat je je er aan zult houden?’ De twee zielen keken elkaar verheugd aan. ‘Maar natuurlijk! We zijn overal toe bereid, toch?’ Stel je voor dat zo’n groot verlangen vervuld zou worden! Instemmend keken ze elkaar aan en vervolgden hun blik naar de grote engel. ‘Laat ons je voorwaarden maar horen!’
‘Jullie weten dat er geen weg terug meer is?’ De grote engel wilde zeker weten dat de twee zielen echt klaar zouden zijn voor deze speciale missie.
‘Wij zijn er klaar voor,’ knikten ze instemmend.
Alles vergeten
‘Oke dan. Dit is de eerste voorwaarde. Jullie zullen alles moeten vergeten wat jullie in eerdere levens ervaren hebben.’
Dat was een gemakkelijke, dacht ziel nummer een. Dat deden ze eigenlijk altijd al als ze een nieuw leven begonnen op aarde.
‘Jullie krijgen geen keus over welk leven jullie mogen leiden. Het blijft een verrassing,’ sprak de engel voorwaarde twee uit.
‘Maar hoe zullen we elkaar kunnen herkennen als we al onze vorige levens moeten vergeten? Dat is toch eigenlijk niet mogelijk?’
‘Dat is precies wat jullie mogen ervaren op aarde. In dit leven zullen jullie de eenheid samen gaan ervaren. Hoe, dat is de grote verrassing. Zijn jullie bereid om samen op weg te gaan?’ vroeg de grote engel.
Samen uit, samen thuis
‘Komen we dan ook weer samen en tegelijk terug?’ vroeg ziel nummer twee, ‘Ik wil niet nog een keer dat verdriet van afscheid op aarde moeten ervaren’, verduidelijkte hij.
‘Ja hoor, ik beloof jullie dat we jullie op hetzelfde moment weer terughalen naar de hemel.’
Ze keken elkaar verheugd aan. Dit klonk als de hemel op aarde!
‘We doen het!’ riepen ze beiden in koor uit.
Er volgden nog wat instructies over het moment van indalen van de zielen op aarde en hup, daar gingen ze. Hand in hand, met een grote sprong in het diepe, vielen ze de hemel uit…..
Op aarde
….op weg naar een nieuw leven op aarde.
Daar besteeg een grote mannetjesvogel een vrouwtjesvogel in een prachtige paringsdans. Beide zielen herkenden de energie die de grote engel beschreven had tijdens de instructies in de hemel. Nu was het wachten op het juiste moment van indalen. Toen dat speciale moment daar was, vergaten de zielen wie en waar ze waren en werden ze geboren in een nog ongeboren ei in de buik van de moedervogel.Het bevruchtte ei
Het ei groeide en groeide, en na een heerlijke broedtijd, kwam er op een mooie dag een prachtige witte vogel uit het ei. Er was eten in overvloed voor het jong en al snel groeide de jonge vogel uit tot een heuse grote condor die zelfstandig over de aarde vloog. De twee zielen hadden zich zonder dat ze het wisten, verenigd in een grote vogel die vrijelijk boven de aarde zweefde.
Avonturen
De condor beleefde allerlei avonturen, die ik nu niet zal beschrijven. Maar een ding is zeker: toen de vogel stierf en als ziel opnieuw geboren werd in de hemel, herinnerden ze zich weer dat ze eigenlijk twee zielen waren.
De grote engel zat samen met de andere engelen op hun komst te wachten. Alle engelen waren nieuwsgierig naar de ervaringen van de twee.
‘Hoe was het om samen de eenheid te ervaren?’ vroeg een kleine engel die niet kon wachten op het officiële moment tot de twee zielen zouden vertellen over hun ervaringen.
De twee zielen keken elkaar aan. Allebei openden ze gelijktijdig hun mond en begonnen om beurten te vertellen hoe het was om een grote condor te zijn op aarde.
Verbonden
‘Ik voelde me met iedereen verbonden,’ vertelde ziel nummer een verheugd. ‘Ja, en ook met mezelf,’ vulde de ander aan. ‘‘Ik herkende niemand van vorige levens en tegelijkertijd voelde alles en iedereen zo vertrouwd aan.’
‘Ja, dat had ik ook’, zei ziel nummer een. ‘Het was echt te gek om me zo een met alles en iedereen om me heen te voelen. Ik heb me geen moment eenzaam of alleen gevoeld.’
‘Gek eigenlijk, want waar was jij dan?’
Ze keken elkaar verbaasd aan.
‘Ik was ik, ik was de condor’, zei de een.
‘Ik was ik, ik was de condor’, zei de ander.
Er verschenen tranen van ontroering in hun zielenogen.
‘Jij was ik, jij was de condor!’
‘En ik was jij, wij waren de condor,’ vulde de ander aan. Bij dat besef vermengden hun energieën zich in liefde in allerlei prachtige kleuren.
Samen een zijn
‘Zo was het dus om samen een vogel te zijn,’ zeiden ze beiden in koor. Allebei tegelijk wisten ze dat ze als twee zielen samengesmolten waren. Alleen beseften ze het pas nu ze weer terug waren in de hemel.
Met een gelukzalige glimlach keken ze de groep van engelen in.
Na een hele lange tijd van zwijgen, sprak ziel nummer twee opnieuw.
‘Is het ook mogelijk om het allebei tegelijk te ervaren? Dat we een ziel zijn en toch ook afgescheiden zijn? Dat lijkt me nu echt het ultieme geluk.’
De grote engel glimlachte verheugd.
Missie
‘Zo te zien zijn jullie nu klaar voor het echte werk. Jullie mogen een volgend leven kiezen waarbij je al je vorige levens gaat herinneren en tegelijkertijd de eenheid zullen ervaren. Het wordt het meest indrukwekkende leven ooit, dat kan ik jullie beloven. Maar jullie moeten je realiseren dat je veel weerstand zult ontmoeten want niet iedereen op aarde zal zich dit meteen op hetzelfde moment kunnen herinneren. Dan zou het een grote chaos worden op aarde.’
‘Volgens mij hebben we die chaos al eerder gekend,’ sprak ziel nummer een, terugdenkend aan het leven waarbij ze als soldaat te paard viel en waarbij duizenden mannen met paard en zwaard over haar lichaam heen denderden, waardoor ze als ziel lange tijd niet terug kon naar de hemel.
Ze keken elkaar veelbetekenend aan.
‘Wij zijn er klaar voor’, riepen ze in koor naar de grote engel.
Terug naar het nu
En zo gebeurde het dat ik in dit leven opnieuw geboren werd als Leonie. Gisteren herinnerde ik me het leven van mijn lief en mij, samen vliegend als een grote condor, zwevend boven de aarde, met alles en iedereen verbonden. Het gevoel van eenheid en verbinding neem ik mee 2015 in. Ik deel het graag met jullie en ik wens iedereen in 2015 veel liefde en verbinding toe!
Dat is wat je ontdekt bij het lezen van het Spiegelboek 
