De mythe van de belangrijkste willen zijn

‘Je bent de allerliefste vrouw van de hele wereld‘, verzucht mijn lief regelmatig. Jarenlang heb ik me gelaafd in zijn warme woorden en niet te vergeten de indringende liefdevolle blik die er bij hoort. Toegegeven, ik vond het geweldig! Welke vrouw wil dat nu niet horen! Het idee dat jij, zo uniek, de allerbeste, mooiste, liefste partner bent voor jouw grote liefde! Het geeft je ego een enorme boost, je voelt je belangrijk en speciaal, je doet er toe. Je voelt je op dat moment helemaal geweldig!

Voldoen aan verwachtingen

Langzamerhand merk ik echter dat dit gevoel veranderd is. Niet dat ik niet graag belangrijk wil zijn voor mijn lieve schat, integendeel. Maar ik wil niet meer voldoen aan het plaatje: ‘de allerliefste van de hele wereld’. Want eerlijk is eerlijk: er kleeft een keerzijde aan. Door jezelf steeds te onderscheiden van al die andere lieve leuke vrouwen op de wereld, wordt er ook een druk op je gelegd. Jij bent de belangrijkste en dat moet zo blijven. Je moet je onderscheiden en ervoor zorgen dat je voldoet aan dat ideaalbeeld van ‘de ideale vrouw’ wat door al die complimenten wordt geschapen. Wat als ik nu gewoon mezelf wil zijn, gewoon een dag minder gezellig wil zijn, of gewoon tevreden wil zijn met wie ik ben, inclusief mijn mindere kanten? En geldt het dan ook omgekeerd: Wat als ik mijn partner niet alles kan geven wat hij nodig heeft? Ben ik dan niet goed genoeg?

De ideale partner

Massaal zijn we nog steeds op zoek naar ‘de ware’, omgeven door wensenlijstjes waar je partner aan moet voldoen, inclusief de verwachtingen die we er bij plakken. Door onze partner op een voetstuk te plaatsen, zoals gebeurt in de periode van verliefd zijn, zorgen we ervoor dat we gaan vergelijken. Want ja, als de verliefdheid voorbij is, zien we ook de minder leuke kanten van onze partner. Dan ontmoeten we uitdagingen en lastige karaktereigenschappen. Veel mensen proberen hun partner te veranderen in het ideaalplaatje dat ze voor ogen hebben.

Het ideaalbeeld versus realiteit

Jawel, ook ik heb dat in mijn verleden gedaan. Het zorgde ervoor dat ik steeds ontevredener werd, want hoe hoger de eisen die ik stelde aan mijn partner, hoe meer onvrede ik zelf schiep. De realiteit kon nooit voldoen aan het plaatje van ‘de ideale man’. Steeds meer lag de nadruk op dat wat er niet was, in plaats van te genieten van de dingen die er wel waren. Of zelf de verantwoordelijkheid te nemen voor mijn leven en te zorgen dat aan mijn behoeften werd voldaan. Jawel, misschien op een andere manier dan ik bedacht had.

Zelfacceptatie

In mijn praktijk zie ik vaak mensen worstelen met de mythe van de belangrijkste willen zijn. Vooral als zij zelf monogaam zijn en de partner polyamoreus is of wil leven. Diep onder het verlangen om de belangrijkste willen zijn, schuilt het verlangen naar zelfacceptatie. Jezelf accepteren zoals je bent, met alles er op en er aan, met al je grillen en grollen. Dat is best een grote uitdaging, al zeg ik het zelf. Het was het grootste cadeau van mijn genezingsproces van borstkanker: Onvoorwaardelijk houden van mezelf, ook als ik niet voldoe aan de verwachtingen van anderen.

Dat is waar het echt om gaat: er mogen zijn van jezelf, jezelf belangrijk vinden, het goed kunnen vinden met jezelf. Tevreden zijn met wie je bent. Jezelf niet vergelijken met een ander die misschien mooier is, beter kan zoenen of vrijen, rustiger of juist spontaner is. Vergelijken zorgt altijd voor innerlijke onvrede, bewust of onbewust. Of het nu het vergelijken van partners is, of van een weekend dat voor de deur staat en dat anders ingevuld wordt dan verwacht.

Ik heb gemerkt dat het soms ook opluchting kan geven als een andere geliefde mijn partner iets kan geven wat ik niet in huis heb. Gewoon, omdat ik anders ben. Het niet meer hoeven te voldoen aan een ideaalbeeld, maar gewoon mogen zijn wie ik ben. Dat is pas echt een geschenk!

Als je jezelf kunt accepteren zoals je bent, wordt het leven een stuk gemakkelijker. Maak het beste van iedere situatie zoals hij komt en je innerlijke vrede zal toenemen. Oefen in dankbaarheid voor wat er is in je relatie. Kijk eens in de spiegel en geef jezelf minstens tien complimenten! Doe het eens en let op je gedachten. Bedenk: je mag er zijn. Je bent namelijk helemaal perfect zoals je bent, op dit moment. Iedere minuut, iedere dag. Je bent namelijk net als ik een mens. En die zijn sowieso niet perfect. Je hoeft dus ook nooit de allerliefste, beste of knapste vrouw of man van de wereld te zijn. Je mag gewoon jezelf zijn. Onvoorwaardelijk. Is dat niet een opluchting?

En jij, ben jij tevreden met wie je bent? 

Ps: kun je nog wel wat inspiratie gebruiken om helemaal jezelf te mogen zijn? Kijk dan eens op deze website: je bent mooi! 

Ps2: Worstel je met de mythe van de belangrijkste willen zijn en kom je er zelf niet uit? Neem gerust contact op voor een kennismakingsgesprek. Samen gaan we op zoek naar jouw triggerpunten en transformeren we deze in zelfliefde. Wie wil dat nu niet?