Veel mensen vieren de feestdagen vanuit een gevoel van verplichting. De familie rekent nu eenmaal op je komst. Jullie doen het al jaren zo, het is een gewoonte en traditie en wee je gebeente als je daar verandering in durft aan te brengen. Je weet zeker dat een ander besluit je niet in dank wordt afgenomen en dus schuif je ook dit jaar opnieuw aan de dis met mensen waar je eerlijk gezegd helemaal geen zin in hebt. Nou ja, ome Karel gaat nog wel, maar tante Agaath! Of wat te denken van je eeuwig zwijgende brommende zwager, je eigenwijze broer of je rebbelende schoonzus uit wiens mond geen fatsoenlijk woord komt?
Tijdens de feestdagen worden we soms gedwongen met mensen te zijn met wie we niet willen zijn. Familie krijg je, die kies je niet. Dus heb je geen keuze. Je schuift aan tafel en probeert er het beste van te maken. Je slikt je irritaties in en aan het eind van het lange weekend verzucht je tegen je partner: volgend jaar gaan we het anders doen hoor. Dit doe ik echt niet meer! Om het jaar erop weer opnieuw te belanden in dezelfde situatie, want ja… ze rekenen toch echt op jou en je wilt geen spelbreker zijn. Kan het eigenlijk wel anders? [Lees meer…]
In de horizontale as die door je hart naar je armen loopt, waarin uitdrukking wordt gegeven aan geven en nemen, kun je ervaren dat wat jij geeft, niet gezien of ontvangen wordt door de ander. Maar we zijn in die zin spiegels voor elkaar. Wat we de ander verwijten,
Aan het begin van mijn twee weekse stilte retraite met mezelf, ging ik een eind fietsen en kwam ik in Heusden terecht. Er was een klein winkeltje waar ze visaas verkochten en ik moest naar binnen, zo voelde ik. Ik had geen idee waarom. Mijn denken was door de emotionele /energetische klap vrijwel uitgeschakeld en en ik was behoorlijk overprikkeld. Ik luisterde naar mijn innerlijke stem en ging naar binnen. 
Het heeft me prachtige bewustwordingsprocessen opgeleverd die ik deze periode gebruik om te verwerken in mijn nieuwe boek ‘Het Koude Moeder Syndroom’. Het boek gaat over de gevolgen van onverwerkte emotionele pijn uit het verleden, die overgedragen is door een ‘Koude Moeder’. Meergenerationeel trauma. Jawel, uiteraard heb ik er ook last van. Ik ben niet voor niets relatiecoach geworden!
Scheiden is een klus die voor veel mensen een brug te ver is. Want afscheid nemen doe je niet alleen van je partner, maar ook van het leven dat je er zelf omheen gebouwd hebt. Je neemt afscheid van een toekomstbeeld over je relatie dat vroeger stabiel en stevig was. Omheind met een hek en een slotje die we grenzen noemen. Je mag opnieuw alle onderdelen gaan rangschikken en wegen: wat blijft in jouw leven en waar neem je afscheid van? In die zin is afscheid nemen ook een schoonmaak die jou helpt het leven te leiden waar jij van droomt.
Ik ben verliefd. Grenzeloos verliefd. Mijn verliefdheid reikt veel verder dan de blauwe ogen van mijn geliefde. Mijn verliefdheid lijkt wel oneindig. De lente is gearriveerd en ik voel het verlangen naar de liefde, de zon, naar manifesteren en creëren!
Soms ontkom je er niet aan: afscheid nemen van je geliefde. Je houdt ontiegelijk veel van elkaar, maar je voelt dat jullie reis samen ten einde is. Soms is het een van de twee die het verlangen naar een andere relatievorm initieert, waardoor de ander een gevoel kan krijgen van niet goed genoeg zijn. Dit artikel gaat over waarom we soms afscheid nemen van een geliefde waar we heel veel van houden…
Wie met zichzelf trouwt schenkt zichzelf de genade van God, over alle acties en handelingen omdat deze zijn gedaan met een zuiver geweten en vanuit een volledig bewust zijn.