Voor het slapen gaan hang ik even met haar aan de telefoon. ‘Onze Man’ hangt ergens in de lucht in de omgeving van San Francisco, onderweg weg naar Hawaii. We missen allebei ons dagelijks contactmomentje met hem. Nu delen we ons gemis met elkaar. Polyamorie.
Kiezen vanuit je hart
‘Wat is leven met een open hart?’, vraagt de vrouw tegenover mij met wie ik een netwerkgesprek heb. ‘Hoe weet je dat je hart open is? Dat je besluiten neemt vanuit je hart?’ Ze lijkt oprecht geïnteresseerd en is zoekende naar haar eigen antwoord.
Vandaag mijmer ik over haar vraag. Mijn hart is open als ik spontaan bel met de metamour van mijn lief, een van de vriendinnen van Onze Man. We hebben een heerlijke band samen. We kunnen onze gevoelens delen en we helen samen oude stukken die we tegenkomen. Dat is wat een open hart doet: je open stellen voor de emoties, het lichaam zijn of haar gang laten gaan, het denken uitschakelen en slechts gebruiken als middel om je hart vleugels te geven.
Vleugels
Mijn vleugels groeien als ik met haar praat. Ja, we kennen beiden jaloezie, op de momenten waarop we verlangen naar meer samenzijn met Onze Man, op de momenten dat we even teruggeworpen worden op onze eigen autonomie en we liever samen willen zijn. Maar meer dan dat ken ik de momenten van vreugde. Van het delen van de liefde. Hoe kun je niet van die man houden, verzuchten we dan tegen elkaar: zoals hij is, vol liefde, altijd bereid om te geven, te steunen en te helen en daarvan te genieten.
De momenten van onzekerheid ontstaan in mijn hoofd. Als ik denk dat zes vriendinnen wel genoeg zijn. Dat er voor mij geen nummer zeven hoeft te komen. Als ik merk dat andere vriendinnen ook het verlangen voelen om te hechten en om vaker samen te zijn. Dat is wat gebeurt als de liefde groeit en de intimiteit toeneemt. De onzekerheid groeit, als ik denk dat ik meer wil dan er nu is. De onzekerheid groeit als ik in een denkbeeldige toekomst ga zitten en me ga afvragen hoe ‘dat dan allemaal moet’.
De dans tussen autonomie en verbinding
Tegelijkertijd weet ik dat de dans tussen autonomie en verbinding er altijd is, in elke relatievorm. Ook in een monogame relatie. Dan mag je de partner delen met de hockeyclub, de duikvereniging, de televisie, de politiek, het werk of het voetbal. Het is er alleen minder zichtbaar en meer geaccepteerd. Hoeveel kwaliteitstijd deel jij werkelijk met je partner? Wat ik wekelijks deel met Wim is veel. Ik geniet er met volle teugen van.
Ik ben altijd dankbaar als ik weer hoor over de mooie helende momenten die zijn ontstaan in het contact met mijn geliefde en een vriendin; of die nu intiem is of niet. Hij zet zijn hart open en leeft in het vertrouwen dat hij daar is waar hij moet zijn. Het is een ongelofelijk cadeau om dat voorgeleefd te krijgen.
Leven met een open hart
Leven met een open hart. Het is doen waar je blij van word. Het is de impuls volgen die ontstaat vanuit je hart, los van de stemmetjes in je hoofd. Leven met een open hart is open staan voor dat wat er is en wat zich aandient. Het omarmen van alle emoties zonder erin te verdrinken. Weten wat er moet gebeuren zonder het met woorden te willen verklaren. In het hart huist het vertrouwen dat alles wat gebeurt, goed is en een reden heeft. Het is weten dat sommige verbindingen met mensen tijdelijk zijn, omdat je elkaar nu iets te leren hebt. Het is voelen dat je lichaamscellen gaan zingen omdat het je blij maakt, dat wat je doet.
Blij
Vandaag word ik blij van dit schrijven. Van me realiseren dat het om de liefde gaat en nooit om de relatievorm. Dat de relatievorm slechts een afspiegeling is van wat op dit moment het beste bij je past. Daar waar jij jezelf in gespiegeld ziet. Daar waar jij voor kiest. Los van wat je vrienden zeggen, je vader of je moeder, of je omgeving. Durven leven zoals jij dat goed vindt. Omdat je slechts de liefde in je hart volgt. Dat kan ook een monogame relatie zijn. Het is dat doen waar jouw ego-stemmetjes smelten door de liefde die zich aandient. Het is je iedere keer weer afvragen bij alles wat er gebeurt: wat zou liefde doen?
Wil jij leren leven met een open hart?
Worstel jij met het openen van je hart, en wil je begeleiding? Maak dan nu een afspraak voor een Verhelderingsgesprek.
‘Surrender to his leadership’, zeggen mijn gidsen als ik tijdens mijn dagelijkse wandeling loop te dubben hoe ik mijn verblijf op Hawaii ga organiseren. Mijn lief gaat binnenkort voor 2 maanden naar Hawaii om er vrijwilligerswerk te doen. Ik wil hem zo lang niet missen en fantaseerde over een paar weken schrijven op Hawaii. Dat is niet de goedkoopste reis. Mijn soulteam zag het wel zitten, mijn hart ook bleek toen ik het blind testte en dus boekte ik onlangs een vliegticket om er eind februari een paar weken te kunnen zijn.
Maar met een ticket alleen ben ik er natuurlijk niet. De plek waar hij logeert is echt fantastisch maar het is er ook duur. Wat nu? Het advies van mijn gidsen om het Wim te laten regelen klinkt aanlokkelijk. Ik weet dat hij nog een week de tijd heeft voordat ik arriveer. Hij kent er mensen en ik weet dat hij het met hart en ziel voor me wil doen. Geef de man de leiding! Ergens twijfel ik er niet aan dat het zal lukken. Maar het is wel hoogseizoen, zegt een stemmetje in mij. Ik schud mijn hoofd en haal diep adem. Overgave en vertrouwen. Dat is wat er van me gevraagd wordt. 
Een van de mooiste wonderen is wel de download van een alternatief gebed voor het ‘Onze Vader’. Het was me een paar jaar geleden al doorgegeven via een droom, dat ik het drie jaar later zou mogen ontvangen. We zijn ruim twee jaar verder, en blijkbaar mocht ik eerst nog een vrouwelijk alternatief ontvangen. Want in mijn ideale wereld is het niet De Man, of De Vrouw die het bepaalt. Dat doen we samen.
Sinds gisteren is de tijger in mij losgebroken. Dat had nogal wat voeten in aarde. In 2013 schreef ik 
