Op de dag dat mijn vader stierf, wandelde ik door het bos en kwam al zittend op een boomstronk, dit gedicht door. Ik deel het graag met de wereld.
Fluistering
Fluister, mijn kind
Fluister
Fluister over de liefde
En het geluk
Fluister over de glinstering
van de lach in je ogen
Fluister over de goedheid
Fluister over het aardse bestaan
Maar zwijg
Zwijg over de doden
Want zij zullen leven
Onder jouw woorden
Zij zullen juichen
Onder jouw sprankeling
Zij zullen zwijmelen
Onder jouw vreugde
Zwijg, mijn lieve kind
Zwijg
Want de levenden en de doden
Zijn verenigd in liefde
En zij die Niet Weten
Zullen sterven in eenzaamheid
© Leonie Linssen, 7 oktober 2016
Geef een reactie