Gisterenavond was ik bij de workshop ‘jouw hart’, georganiseerd door Twan de Leur. Midden in de nacht werd ik namelijk wakker en ik kon niet meer slapen. Hartenpijn. Op Facebook zag ik het event en ik wist meteen: hier moet ik zijn.
Als enige tussen de mannen
Toen ik aankwam bleek dat ik de enige vrouw was tussen alleen maar mannen. Op de een of andere manier voelde het heel normaal voor mij. Het herinnerde me aan het ontvouwen van mijn jeugdtrauma vorig jaar, een groepsaanranding door zeven jongens van mijn klas. Het kon zich ontvouwen door de liefde met een man die volledig aanwezig kon zijn in liefde en ik mocht het helen, met de hulp van hem en vele anderen waaronder therapeuten, coaches en mijn soulteam.
Oude mannenwereld
Het herinnerde me aan de tijd van Philips, waar 90% mannen werkten en ik een van de weinige vrouwen was. Het was echter ook een wereld waarvan ik had ontdekt: hier word ik niet gelukkig, al die IT-ers die met hun hoofd in hun computer leven en waarvan de business geleid wordt door de vraag: hoe kunnen we nog meer winst maken en aandeelhouders de komende maanden tevreden houden?
Het haantjes geweld
Ik herinner me een vergadering van mannen, in ‘mijn lab’, want er was geen vergaderruimte over. En zo zat ik aan de zijlijn te aanschouwen hoe mannen dat deden: vergaderen zonder een vrouw erbij. Er werd op de tafel geslagen met vuisten, er werd op elkaar gescholden terwijl ze opstonden, naar elkaar wijzend.
Naderhand werd er door sommigen op schouders geslagen en ik dacht alleen maar terwijl ik met een rood hoofd naar het scherm van mijn computer zat te kijken: ‘is dit wie de man werkelijk is? Zouden ze er geen erg in hebben dat ik hier ook aanwezig ben? Wat zegt dit over dit bedrijf? Wat doe ik hier in godsnaam?’ Maar ik deed niks en hield me muisstil. Een van mijn overlevingsstrategieën van oud trauma, weet ik nu maar toen had ik geen flauw idee.
Onveilig
Het duurde niet lang of mijn baas ging ook tegen mij op die manier te keer. We waren het niet eens. Hij voelde zich beschuldigd door mij van iets dat hij niet herkende in zichzelf. Hij bulderde, stak zijn priemende vinger uit naar mij en smeet met papieren die door de kamer gingen. Ik voelde me onveilig en overweldigd, en kroop in mijn schulp. Het was het begin van de echte verwijdering tussen ons, in een periode naar ontslag. Want ik wist waar mijn hart lag: bij coaching, bij mijn bedrijf Verander je Wereld dat op 18 november 12,5 jaar bestaat. Het conflict heeft het mogelijk gemaakt dat ik daarna volledig voor mijn droom kon gaan.
Mannen en kwetsbaarheid
Het was fijn om gisteren een hele andere ervaring te hebben met mannen en ik als enige vrouw. Mannen die zichzelf kwetsbaar durfden op te stellen, die hun hart langzaam openden, die helemaal aanwezig waren waardoor ik mijzelf kon openen in het hier en nu. Mannen die zich lieten zien.
Mijn hart liet zich zien in deze nieuwe mannenenergie. Het was open en rauw, het was geschaafd en met krassen en rafels en bloedde hier en daar. Er liepen kleine mannetjes op rond, met plakkers, smeersels en pleisters om het beginnende bloeden te stelpen, dat steeds op een andere plek begon. Ik vroeg me af wanneer mijn hart weer krachtig en sterk zou zijn, en een gave, stevige en krachtige rand zou hebben zodat die mannetjes met pensioen konden.
Mijn hart…
Tijdens de workshop werd het duidelijk dat mijn hart moe was. Het wil uitrusten en het liefst morgen al. Mijn hart wil reizen en naar de zon. Mijn hart wil de beweging van de dag volgen en drie maanden mozaïeken op een centrum in aanbouw, zodat ik aan mijn zonnige energie uitdrukking kan geven in de vorm van kleuren en natuurlijke vormen. Mijn hart wil nieuwe mensen ontmoeten, in lichtheid. Mijn hart wil voor de afwisseling van hersenhelft, ter plekke tal van online cursussen ontwikkelen en in de wereld brengen om alle kennis en ervaring die ik de afgelopen jaren heb opgedaan, te verspreiden in de wereld zodat het grote publiek bereikt kan worden in de wereld van liefde en bewustwording.
Verlangen van mijn hart
Mijn hart wil uitrusten en genieten… Dat lijkt me ook logisch want het verbreken van relaties met mensen waar je van houdt, omdat jouw hart anders teveel beschadigd wordt, heeft een herstelperiode nodig. Mijn hart vertrouwt op het leven en voelt dat alles wat ik nodig heb vanzelf naar me toekomt, als ik er gewoon voor ga.
Ik had geen idee dat dit was waar mijn hart nu behoefte aan heeft. Gelukkig weet ik dat vele wegen naar de verwerkelijking van je droom leiden en het begint natuurlijk met actie. De reis naar de zon staat al gepland, nog een maandje en dan zit ik op Zanzibar. We gaan het zien wat er zich wil ontvouwen. En vandaag? Vandaag rust ik uit en volg ik de stroom van de dag… precies zoals mijn hart het wil.
Wat wil jouw hart? Wat zou jij nu doen als alles mogelijk is? Lukt het jou niet om je hart te volgen, omdat de situatie, je hoofd of je partner je hart monddood maakt? Maak dan gerust een afspraak voor een verhelderingsgesprek om samen te onderzoeken wat jouw volgende stap is naar bevrijding.
Geef een reactie