De laatste tijd heb ik steeds vaker last van een vreemd soort ‘jeuk aan mijn hart’. Ik weet niet hoe ik het anders moet noemen, maar deze woorden komen het meest dicht bij het gevoel dat ik heb sinds mijn genezingsproces van borstkanker. Het is een soort innerlijke drang die me vertelt: ‘dit moet gebeuren’ zonder dat ik precies de consequenties ervan kan overzien. Het druist bovendien in tegen alle logica. Want ik heb geen flauw idee wat het mij gaat opleveren.
Hartsimpulsen
Zo voelde ik afgelopen zomer dat ik mee moest doen aan de televisie-uitzending van VPRO-thema over kanker en zelfmanagement. Ik dacht er nauwelijks over na. Ik wist ook dat ik gekozen zou worden als ik zou schrijven en zo geschiedde. Dezelfde week nog werden de eerste opnames gemaakt in het ziekenhuis: het gesprek met mijn nieuwe oncoloog.
Zo ontstond ook de gedachte om mijn blogs van mijn genezingsproces te bundelen in een e-book om dit gratis met de wereld te delen. Ik kreeg van veel mensen te horen dat mijn blogs hen raakten en inspireerden, ook niet-kankerpatienten. Zo voelde ik: mijn ervaringen moeten de wereld in, het kan mensen steunen die worstelen met dezelfde issues als waar ik tegenaan gelopen ben met betrekking tot keuzes en genezing.
www.mijngenezing.com is geboren!
Inmiddels is er ook een nieuwe website geboren, www.mijngenezing.com waarop ik kort mijn ervaringsverhaal uiteenzet en waar mensen straks het e-book gratis kunnen downloaden. Het is echt een supermooie site geworden. Ook staan er veel links op met informatie en andere ervaringsverhalen van lotgenoten die mij geholpen hebben bij mijn proces. Ik ben ontzettend blij met de hulp van websitebouwer Karin Bronwasser en fotograaf Esther de Boer. Zonder hun was deze fantastische site nooit geboren!
Vanuit deze jeuk aan mijn hart ben ik de laatste tijd, buiten mijn coachsessies dus met andere dingen bezig dan met mijn bedrijfsactiviteiten van Liefde Delen. Dat is onlogisch, zegt mijn verstand. Zo kun je geen geld verdienen en er moet wel brood op de plank. Toch krijgt dat stemmetje nauwelijks kans. Want de innerlijke drive en jeuk aan mijn hart is veel te groot en ik kan niets anders doen dan deze te volgen, ook al weet ik niet goed wat er allemaal uit gaat komen. Toch ben ik vol vertrouwen dat het goed is wat ik doe.
Passie en voldoening
Ik weet wel dat het me heel veel plezier, passie en voldoening geeft. Het sluit ook heel mooi aan bij het nog ontbrekende stukje uit mijn blog over kankeroverwinnaars, waarin kankeroverwinnaar Yvette van Boven ontdekt heeft dat de relatie van overwinnaars met anderen een nieuwe dimensie krijgt en dat ze zich inzetten voor het leed van anderen. Dat is een heerlijk gevoel!
Voorlopig ga ik dus nog maar even door met het volgen mijn mijn hartsimpulsen. Als het aan mij ligt schrijf ik straks niet alleen, maar geef ik ook lezingen over mijn ervaringen. De eerste lezing staat inmiddels gepland, op 6 december 2011. Wil je er bij zijn? Hier lees je er alles over.
En jij? Heb jij wel eens jeuk aan je hart? Durf jij je hartsimpulsen te volgen?
Wat een mooie omschrijving. Ook ik heb jeuk aan mijn hart, maar merk dat mijn verstand tegen mij werkt. Of wellicht is het niet verstand maar angst om te falen en dat ik het niet ga redden.
Het is momenteel het moeilijkste gevecht dat ik met mijzelf lever. Ik zou nl zoveel beter moeten weten. Ik weet als geen ander dat alles maar tijdelijk is en dat als je iets wilt het nu zou moeten doen. Veelal loop ik dingen af te wegen..waardeloos veelal.
Wat leuk hoe je het omschrijft, jeuk aan je hart.
Wist je dat het hart meer signalen stuurt naar de hersenen, dan de hersenen naar het hart?
In persoonlijke coaching sessies leer ik mensen middels ademhalingstechnieken en ondersteuning van een feedback programma op de computer een manier van zelfregulatie aan.
Dagelijks zie ik wat het voor mensen betekent om te luisteren naar hun hart. Ik vind het geweldig.
Ook zelf heb ik dit ondervonden en ben ten gevolge van mijn jeuk voor mezelf begonnen. Ja ik geloof dus dat het kan. En dat wanneer we allemaal gaan luisteren naar ons hart er een nieuw soort energie ontstaat en mooie verbinding met onszelf en elkaar.
hartegroet,
Paula van der Knaap
ja, dat herken ik wel.
Dingen die je ‘moet’ doen zonder aanwijsbare reden maar vanuit een intern gevoel.
Zo ben ik ook ooit Biodanza in Nederland neer gaan zetten met een team van mensen, omdat we daar een waanzinnig gevoel bij hadden. En nu kun je dat overal doen, terwijl we het toen in 2000 maar 1 keer per maand in Amsterdam konden doen.
En heb ik in 1997 Entre Jeunes bedacht, en opgezet, een landelijk netwerk voor startende vrouwelijke ondernemers, om elkaar te steunen en inspireren met een eigen bedrijf. En dat bestaat na ruim 13 jaar nog steeds, zo gaaf. Ik ben er niet meer actief bij betrokken, dat is ook omdat ik geloof dat een initiatief als zoiets niet aan een persoon mag hangen, maar van ONS is, zodat het kan blijven bestaan naast personen die er voor “staan”.
En zo voelt het nu ook met greenstones in Zweden, dat ik door jou suggestie heb leren kennen en wat ook zo voelt.
dank voor je openheid wederom 🙂
Ha Leonie,
Fijn dat het je zo goed gaat. Als het zo uit je hart komt kan het niet anders dan stromen……
En heb ik wel eens jeuk aan mijn hart? Leuk dat je het zo noemt, ik noem het trouw zijn aan mezelf als er iets opborrelt dat geleefd wil worden. Ja ik durf mijn hartimpulsen te volgen en sterker nog het lijkt wel of het gewoon niet anders kan!