Iemand mailde me met de vraag of er een limiet is aan het aantal partners in een polyamoreuze relatie. Diens polyamoreuze partner had er wel tien… kon dat eigenlijk wel en in hoeverre was er dan nog sprake van polyamorie?
Goede vraag.
Er zijn verschillende manieren waarop je naar deze vraag kunt kijken. Op de eerste plaats hangt het af van wat je onder polyamorie verstaat. Daarover in gesprek gaan met je partner, kan al mooie ophelderingen geven. Want net zoals liefde, kent polyamorie vele kleuren.
Als je jouw definitie van polyamorie vergelijkt met de relatiesituatie waarin je zit, krijg je misschien een antwoord. Voor mij is dat niet de handigste manier. Het nodigt namelijk uit tot het bepalen van een standpunt en discussie waarbij je twee dingen gaat vergelijken. Bij hoeveel partners ligt de grens? Is dat bij twee, vier, zeven of nog meer? En hoe ziet zo’n relatie met een van deze vrouwen er dan uit en aan welke voorwaarden voldoet deze om het een relatie te mogen noemen? Of zijn het plusvrienden of Friends with Benefits, vrienden die je af en toe ziet en waarmee je ook het bed deelt.
Hoe doe jij polyamorie?
Ik herinner me dat iemand me op het Loving More Conference in Amerika waar ik ooit was vroeg: ‘And how do you poly?’ oftewel: hoe doe jij polymorie? Vrij vertaald in: Hoe geef jij vorm aan polyamorie binnen je leven en relaties?
Voor mij is dit een betere manier om polyamorie te benaderen. Geen enkele relatie is hetzelfde, relatiebehoeften kunnen verschillen en de afspraken die mensen maken kunnen bij iedereen anders zijn. Hoewel er een aantal zaken belangrijk zijn gebleken in een polyamoreuze relatie, zoals een goede communicatie, een bepaalde mate van autonomie en een flexibele opstelling, is het niet zo dat dit absolute voorwaarden zijn.
Relatiebehoeften en poly-fucking
Ik denk dat de belangrijkste vraag is in een polyamoreuze relatie: wat zijn jouw relatiebehoeften en wat zijn de mijne? In hoeverre komen onze relatiebehoeften overeen en kunnen wij zonder elkaar en onszelf tekort te doen, een relatie hebben zoals wij dat zouden willen?
Een antwoord op deze vraag zoals in dit voorbeeld kan zijn dat de polypartner met nog tien andere relaties, minder van intensiteit en diepgang houdt dan de polypartner met een aanvullende relatie, of wellicht minder de behoefte heeft om alles met iedere partner te delen. Of om alles met een partner te delen. Voor een echte intieme relatie is immers tijd en aandacht nodig en die hebben we als mensen niet ongelimiteerd. Zeker niet als we een voltijdse baan hebben en/of een gezin dat aandacht vraagt. Als iemand alleen maar het bed deelt met zoveel anderen, zonder dat er andere verbindingen zijn zoals een emotionele verbinding, een passionele verbinding of een recreatieve verbinding en er alleen maar verlangen is naar seksuele nabijheid in het moment met geen behoefte aan verder contact, is dat geen polyamorie maar poly-fucking.
Het verbindingswiel
Het verbindingswiel is een methode om relaties op een andere manier in beeld te brengen. Met het verbindingswiel onderzoek je welke verbindingen er zijn tussen jou en de ander, zoals een emotionele verbinding, een fysieke verbinding een economische, spirituele of een recreatieve verbinding. Sommige mensen vinden het fijn als er meerdere verbindingen zijn tussen partners, anderen vinden het prima dat deze verbindingen verdeeld zijn tussen verschillende partners en er per partner niet meer dan een of twee verbindingen zijn. Ik ben dan ook heel nieuwsgierig naar het resultaat in bovenstaande voorbeeld.
En jij? Hoe doe jij polyamorie? Welke verbindingen heb jij met je partner(s)?
Ervaar jij verschillen in verlangens of in het vormgeven van je open relatie of polyamorie? Een gesprek met een ervaringsdeskundige en gespecialiseerde coach kan helpen. Neem gerust contact op voor een afspraak: 06-45550680 (kantooruren) of ****@*********en.nl“>mail Leonie
Geef een reactie