Het afgelopen weekend had ik een heerlijk weekend. Samen met mijn lief en een aantal geliefden verbleven we in een huisje op het Twentse platteland. Drie dagen kamperen op mijn 50e verjaardag met al mijn geliefden smaakte naar meer, vond mijn lief. Dus organiseerde hij een heus Love Weekend: een weekend waarin de liefde naar hartelust mocht stromen. Liefde leven zoals dat bedoeld is om te leven. Voor mij dan. Voor ons. Wat hebben we genoten!
Het was heerlijk om met zoveel lieve mensen samen te zijn die net als wij ook een open hart hebben en bij wie de liefde gewoon mag stromen. Het was heerlijk om samen te genieten van al die liefde: samen eten, goede gesprekken, leuke dingen doen, wandelen, genieten van de natuur en van de liefde en elkaar. Voor mij was dit weekend als het leven in een paradijsje op aarde. Ik beloofde mezelf: voor de rest van mijn leven blijf ik mezelf eeuwig trouw. Dit is wie ik ben, zo wil ik leven.
Monogaam of polyamoreus?
Niet iedereen is en leeft net zoals ik polyamoreus. Er zijn mensen die diep van binnen voelen: ik ben monogaam. Ik zal mijn partner nooit kunnen delen met een ander. Het is niet wie ik ben of wie ik wil zijn. Voor hen is de manier waarop ik leef een ver van mijn bed show. Het kan geen liefde zijn, want liefde is exclusief en behoort aan jou en mij toe. Niet aan anderen. Pas als je je werkelijk met iemand verbindt en je je volledig aan deze liefde durft te committeren, heb je geen anderen nodig. Dan heb je genoeg aan elkaar.
Trouw zijn aan jezelf
Wie je bent of hoe je als mens in elkaar steekt: het is altijd belangrijk om trouw te zijn aan jezelf. Voor iemand die monogaam is en geconfronteerd wordt met een polyamoreuze partner met een tweede liefde, kan het betekenen dat deze voor de keus wordt gesteld: die ander er uit of ik. Als je werkelijk van me houdt, laat je die ander los.
Voor iemand die monogaam is, is dit een teken van innerlijke kracht: dit is wie ik ben en wie ik wil zijn. Dit is zoals ik met jou wil leven. Ik doe het niet voor minder, omdat ik de belangrijkste ben in mijn leven. Als ik trouw ben aan mijzelf, stel ik jou voor de keuze. Niet omdat ik dat zo graag wil, maar omdat mij geen andere keus rest.
De belangrijkste persoon in je leven
Trouw zijn aan jezelf is jezelf en de wereld durven te laten zien dat jij jezelf de belangrijkste vindt in je leven. Dat betekent dat je jezelf niet ten koste van anderen opzij zet. Het betekent dat je durft te dromen over wat voor jou het beste is. Het betekent dat je keuzes durft te maken die jou en jouw leven dienen: dit is wie ik ben en wie ik wil zijn. Los van relaties met anderen, ben jij namelijk degene met wie je de rest van je leven een relatie hebt: de relatie met jezelf.
Moed
Het vereist moed om trouw te durven zijn aan jezelf. Je weet immers dat er mensen om je heen zijn die moeite zullen hebben met jouw keuze. Mensen waar je van houdt die je wellicht pijn doet. Erik van Zuydam het heel treffend: ‘In de totale bereidheid je te laten raken, kan blijken dat de pijn die je zo vreesde niet je vijand is, maar het voertuig terug naar huis.’ Niemand anders kan jouw pad lopen, alleen jij. Er is geen algemene waarheid: er is alleen jouw waarheid, zoals iedere mens zijn of haar waarheid heeft.
Leven en kiezen in het hier en nu
Los van de gedachten die je hebt over de toekomst, die bepalen of jij je wel of niet gelukkig voelt, is er alleen vandaag waar je invloed op hebt. Waar heb jij vandaag invloed op? Wat kun jij doen om van deze dag een geweldige dag te maken? Vandaag kun je keuzes maken voor vandaag, maar ook de keuzes die invloed hebben op jouw toekomst. Niemand kan jouw pad lopen, dat kun je alleen maar zelf. Er is geen goed of fout, want dat zijn labels die gemaakt worden door ons ego.
Er zijn alleen maar keuzes, ervaringen en leermomenten. Dat alles vormt de weg van jouw leven. Het is Het Leven.
En jij, durf jij het beste voor jezelf te wensen? Welke keuzes maak jij?
Voor jezelf kiezen…. en trouw zijn aan jezelf. Grappig om te zien dat je het veroordeelt en onder de noemer narcisme laat vallen, terwijl je verderop in je schrijven precies weergeeft waarom jij voor jezelf kiest als monogame vrouw en je je partner met bindingsangst laat gaan. Dat is precies wat ik met ’trouw zijn aan jezelf’ bedoel… Verzwijgen werkt nooit, en liegen komt vroef of laat ook uit. Zo te lezen ben je gekwetst door iemand die poly is en daar niet open over is geweest tegen jou… Ja, afscheid nemen en opnieuw beginnen doet altijd pijn. Maar als je trouw bent aan jezelf, komt er ook ruimte voor iemand die wel bij jouw persoonlijkheid en verlangens past. Sterkte!
Ik vind het nogal egoistisch als je alleen voor jezelf kiest. Dat wordt hier trouw aan jezelf genoemd, maar het is gewoon narcistisch in mijn ogen. In een relatie moet je iets van jezelf geven en als dat vanzelf gaat kies je indirect toch voor jezelf, omdat je partner een deel van jezelf is. Momenteel heb ik een partner met bindingsangst. Ik ben monogaam en vind mezelf de moeite waard ! Ik heb geen zin in een moeilijke problematische relatie. Ik ga de relatie daarom verbreken. Wees alsjeblieft eerlijk naar degene met wie je een relatie wil aangaan. Zeg al bij de eerste ontmoeting of je monogaam of polygaam bent en zeg het ook als je bindingsangst hebt. Het verzwijgen is verschrikkelijk egoistisch en ben je een zgn. foute man of vrouw. Ga als je polygaam bent op de daarvoor bestemde sites staan en blijf weg van de andere sites. Dit zegt een gekwetste vrouw, die weer helemaal opnieuw moet beginnen.
Tja soms lever ik even een bijdrage maar denk ik dan… ik heb hier totaal geen ervaring mee. In mijn huwelijken (ik had er 2) was hier totaal geen sprake van. We stonden wat dit betreft dus op 1 lijn. Wel is dit een aandachtspunt voor mij voor wat betreft: dichtbij mezelf blijven en merk ik, dat in kontakt naar mannen ik soms mezelf dreig kwijt te raken en ik over grenzen heenstap. Gelukkig heb ik dit steeds sneller door en grijp ik in. Ikzelf ben monogaam ingesteld en als ik een fijne band met iemand heb, dan heb ik daar genoeg aan. Ik geef zeker aan anderen, ook andere mannen, qua aandacht en warmte maar daar ligt voor mij wel een grens. Ik heb geen enkele behoefte om eerlijk te zijn aan een man, die ook nog intieme band aangaat met een ander. In mijn beleving kun je dan beter single blijven; dan kun je doen wat je wilt en je doet er niemand pijn mee. Dus als ik vantevoren al hoor dat iemand niet monogaam is, dan ga ik er meteen al geen relatie mee aan. Dat is mijn keuze, en daarbij blijf ik het dichtst bij mezelf.
Beste RockBitch,
Ik zit in dezelfde positie als jij, ook mono, getrouwd, kinderen en een man die poly is, Mijn man heeft een relatie erbij gehad maar die is gestrand, ook zij was mono. Nu zit ik in de fase, wat ga ik er mee doen? Met al de ervaringen, emoties, wijsheden, liefde die het me/ons gebracht heeft. Kan ik dit in de toekomst nog een keer? Onze buitenwereld weet er ook niets vanaf en de drempel om naar een bijeenkomst te gaan is (nog) hoog…
Ik lees mezelf de afgelopen maanden helemaal suf online, kom net voor het eerst op deze website, en ben hier interessante artikelen en posts tegengekomen. En ineens kom ik een bericht tegen zoals die van Margarethe hierboven bijv. Heel graag zou ik in contact komen met mensen die in hetzelfde schuitje zitten als ik. Getrouwd, zelf monogaam en ik heb een partner met poly-wensen en inmiddels een vrijbrief/hall pass. En nu moeten en willen wij een middenweg zien te vinden aangezien we samen verder willen. We praten heel veel, we zijn heel erg open naar elkaar. Maar we hebben er voor gekozen om de buitenwereld niet op de hoogte te brengen van ons ‘probleem’. We weten wat de reacties zullen zijn, en we zijn daar (nog) niet klaar voor. Ik ken helaas niemand die in ‘mijn schoenen’ staat, de twee personen met wie het wel besproken is, die staan voor mij ‘aan de verkeerde kant’, namelijk dezelfde ‘kant’ als mijn eigen man. Het helpt wel om ook met hun te praten, maar wie begrijpt mijn ‘kant’? Met wie kan ik spiegelen, ervaringen uitwisselen, tips krijgen etc?
“Trouw zijn aan jezelf”… mijn eerste gedachte is dat dat heel egoistisch is. Het gaat toch om “liefde geven”? Maar toch….
Ik voel dat dat eigelijk hetzelfde is.
Blijf ik in liefde met mezelf dan ben ik niet meer bezig met mijn ego, is mijn hart open, en kan ik liefde geven…
Andersom ervaar ik het ook…krijg ik liefde van een open hart dan gaat mijn hart ook open…valt mijn ego weg…is er verbinding en liefde… en is er ook zoveel meer liefde en verbinding naar eigenlijk iedereen om me heen.
Soms lijkt het zo simpel…maar soms is het ook zo moeilijk.
Dat moeilijke lijkt te ontstaan als mijn hoofd zich er mee gaat bemoeien. Als ik controle wil. Als ik bang ben om mijn echtgenoot kwijt te raken, bang ben dat mijn kinderen opgroeien met gescheiden ouders. Focus gaat weg van liefde (hart) en gaat naar controle (hoofd).
Uitdaging is om trouw te blijven aan jezelf, het hart te openen en liefde te geven
Angst komt uit het hoofd, moed uit het hart.
Als je verliefd bent op een ander naast de partner die je trouw hebt beloofd, ben je dan polyamoureus. Als je onder liefde verstaat echte intimiteit dan vraagt dat tijd en aandacht om elkaar werkelijk te zien. En als je een gezin met kinderen hebt, die ook tevens hun liefde nodig hebben, dan heb je wel een hele grote liefdespot nodig om naar je eigen waarden te kunnen blijven leven.
Je kunt je polyamoreus voelen en leven in de waarden die belangrijk voor je zijn. Daarmee kun je het best trouw zijn aan jezelf.
Je monogaam voelen betekent voor mij dat je weinig opensstaat in je gevoels om amoureuze gevoelens voor anderen te ervaren. En dat dat gewoon oke en genoeg.
Polyamoureus leven en een keuze hiervoor maken te leven naar dit gevoel is niet zo maar iets wat je doet. Het vraagt om zelfonderzoek naar waarden wat je werkelijk belangrijk in het leven.
En let wel een gevoel wat niet altijd vervuld kan worden, kan een goed gevoel zijnals naar je werkelijke waarden en gevoelens
Het aanvaarden van mijn polyamoereuze gevoelens en de keuzen en gevoelns die ik maak en ik belangrijker vind, leiden bij mij tot een monogaam leven, waarin ik zoveel liefde te geven heb! En veel liefde krijg!
Dank je wel Leonie,
Ik heb er tijd voor nodig gehad om er toe te komen, maar ik kom steeds meer tot rust in mezelf. Mijn lief is polyamoreus, ik monogaam en het kan echt samen.
Ik ben trouw aan mijzelf, liefde is angst laten varen, Gerald Jampolski heeft hier zo ontzettend gelijk in.
Hij is trouw aan zichzelf, en beiden zijn we met en naast elkaar gelukkig.
liefs
M.
Heel mooi geschreven. Dank je wel. Het herinnert mij eraan om ook in een andere relatie trouw aan mezelf te blijven.
Liefs, Hilda
Ik geloof dat ik steeds beter snap wat jij bedoeld. Mensen zeggen, ‘je bent de ware nog niet tegengekomen..’ maar ik denk ik wil liefde laten stromen waar het stroomt, waarom mij beperken in een relatie. Helaas denken maar weinig mensen zo en verlies je ze als de ander een partner krijgt die dat allemaal niet zo’n goed idee vind, of veel te bedreigend! Gelukkig zijn mensen energiën en energiën ook uitwisselbaar.. Toch zou ik willen dat meer mensen het taboe van liefde laten stromen zouden kunnen laten varen.. Volgens mij wordt de samenbleving daar fijner van! Dus dank voor jouw bijdrage…!
Trouw zijn aan jezelf is ook jezelf niet in een hokje stoppen. Niemand IS monogaam of polyamoreus. Je bent niet je gevoel.
Iedereen is zichzelf en zoals hierboven mooi verwoord “…ben jij namelijk degene met wie je de rest van je leven een relatie hebt: de relatie met jezelf.”
M’n lief is trouw aan zichzelf. Zij is monogaam.
Ik ben trouw aan mijzelf. Ik ben polyamoreus.
Klemt enorm
Dank je wel!
Dit gaat niet alleen over de liefde maar over alle keuzes die ik maak.
Het komt precies op het goede moment en helpt me een beslissing te nemen die goed voor mij is 🙂
Liefs