Mijn verborgen weg

Voor de certificering van de opleiding tot relatiecoach die ik doceer bij Sonnevelt Opleidingen, was er een verplichte scholingsdag voor docenten. Collega Wendy van Zon gaf een prachtige ochtend met hele mooie opdrachten. Een van de opdrachten was: schrijf een gedicht in zeven minuten, met als titel: Mijn verborgen weg.

Ooit ging ik op weg
Niets vermoedend
Wat ik tegen zou komen

Ooit ging ik op weg
Komend vanuit een plek
Waar alles nog was bevroren

Ooit ging ik op weg
Vastberaden
Het ijs in mij weer te laten smelten

Ik zette mijn eerste stappen
Ik viel en deed mezelf pijn
Ik hield me maar klein

Ik uitte mijn eerste weerstand
Maar mijn mond werd gesnoerd
En ik, ik was weer bevroren en gevloerd

Ik deed wat de wereld van mij verwachtte
Tot iets in mij
Van binnen verzachtte

Een klein wonder, soms was het zo geschied
Ik zette nieuwe stappen
En opende een nieuw gebied

De liefde voor de mensheid
Voor groot en voor klein
En ik mocht van mezelf
Beide ikjes zijn

Het hart staat nu wagenwijd open
Om te ontvangen wat er is
Bevroren of gesmolten
Het is, wat het is.

Samenvallen in het nu
De toekomst en het verleden
Ooit ben ik begonnen
En heb ik er om gebeden.

Ik stap opnieuw de wereld in
Met alles wat er in mij is
De grote en de kleine
En ook dat grote gemis