Tijdens een diepe helingssessie die ik een Trauma Bevrijding Intensive noem, is tijdreizen naar het onbewuste, een onderdeel. Ons lichaam is namelijk een grote computer met files met opgeslagen herinneringen. Deze kunnen vanuit onze kindertijd zijn, die niet verwerkt zijn, maar ook herinneringen die onze ouders of voorouders aan ons hebben overgedragen en die emotioneel niet verwerkt zijn.
In die tijd was het vooral doorgaan en niet zeuren. Er was geen inzicht in de functie van emoties of er was geen ruimte om te praten over gevoelens. Vaders waren vaak emotioneel of fysiek afwezig en moeders stonden er vaak alleen voor. Dat werkt ook door op onze huidige relaties en op ons liefdesleven.
Aanschouwen vanuit onvoorwaardelijke liefde
In zo’n sessie kijk ik met mensen terug naar wat er in het verleden gebeurd is. Met het inzetten van mijn gaven als helderziend, helderhorend en heldervoelend aanschouw ik dan met mijn derde oog, en middels oogcontact met cliënten, wat er destijds echt gebeurd is.
Afgelopen weekend was ik bij een lezing van Daniel der Weduwen, die aangaf dat het waarnemingsvermogen van het onbewuste, 100% accuraat is, in tegenstelling tot het rationele denken. Wat mooi dacht ik, want ik werk vooral op zielsniveau en met het onbewuste. Ik ga in verbinding met mijn cliënten door mezelf en mijn hart volledig open te zetten in de ontvangststand, om zo vanuit onvoorwaardelijke liefde te kunnen aanschouwen wat er ooit gebeurd is. En dat is soms niet niks.
De innerlijke detective
Het script van zaken die in het verleden gebeurd zijn, en de ‘filmscenes’ die ik uit het verleden van mensen en hun familieststeem mag aanschouwen en waarbij ik mag meevoelen tijdens zo’n sessie, zijn soms erger dan de meest spannende detective films op Netflix. Het zou dan ‘ongeloofwaardig’ genoemd worden. En net zoals in films met moordzaken waarbij veel slechteriken en goedzakken met elkaar strijden, gebeurt dat soms ook tijdens mijn trauma bevrijding intensives.
Vreemdgaan, buitenechtelijke kinderen, misbruik, dodelijke jaloezie, geweld… Ik raak er inmiddels een beetje aan gewend, de horror uit het verleden, vaak vermengd met seksueel misbruik en andere vormen van criminaliteit. Tijdens zo’n sessie voel ik me soms een detective die de zaak mag ‘oplossen’ en die de waarheid in het licht mag zetten.
De taak van de lichtwerker
Mooie taak van een lichtwerker, denk je wellicht. Maar gemakkelijk is dat niet. Je hart openen voor álle betrokkenen, ook de daders om zo het leed te transformeren, doet ook iets met mij. Ik wil echt niet iedere dag zo’n intense sessie, hooguit een paar per week. Voor wie er écht aan toe is. Niet voor wie het wel eens wil proberen, want er was al zoveel therapie dat maar een beetje hielp. Nee, voor wie écht die innerlijke roep voelt: nu is het klaar en bij mij stopt het. Ik ga hier mee kappen. Ik ga dit niet doorgeven aan de volgende generatie. En ik voel dat Leonie me daar bij gaat helpen. Het innerlijk weten.
Onbewust gedrag
Want ja, alles wat niet emotioneel wordt verwerkt wordt als energie pakketjes doorgegeven aan de volgende generatie. Ineens zit jij met gevoelens die jou tot een bepaald gedrag aanzetten wat jij niet begrijpt van jezelf. Of je voelt dingen waar jij niet om gevraagd hebt en waarbij je jezelf niet kunt vinden. Dan kost het echt veel moeite om dicht bij jezelf en je wezenskern van liefde te komen, jouw essentie.
Hoe diep durf jij als coach of therapeut te gaan?
‘Er zijn niet veel coaches en therapeuten die zo diep durven en kunnen gaan dan jij,’ zei een gerenomeerd coach en trainer die ik jaren niet had gezien of gesproken, tegen mij. Hij had mijn biografie De Karmadrager – bevrijding van seksueel geweld door de eeuwen heen’ gelezen. Tijdens ons gesprek herkenden we elkaar in die ‘diepe’ dingen. Het is natuurlijk gemakkelijker om als hulpverlener niet naar die dreigend zwarte stukken te gaan en met je gedachtekracht proberen de boel te beïnvloeden of te veranderen. Wat ook vaak lukt, gelukkig! Dat kan een hele lange tijd lukken, weet ik uit ervaring. Totdat de ziel er klaar voor is om dat échte diepe werk te doen. Zoals onlangs weer in de sessie gebeurde.
Transformatie
Ik word er dan heel stil van. En als ik naar huis fiets is het vredig in mij, omdat ik weet dat ik dit soort diepe en zieke shit uit familiesystemen, achter me heb gelaten. Zoveel wat ik in vorige levens al ervaren heb, dat hoef ik in dit leven niet meer over te doen. Niet als dader en ook niet als slachtoffer. Ik mag in dit leven uit de dramadriehoek blijven. Ik hoef het me alleen nog maar te herinneren, zodat ik voorbij de schaduw van de ander kan komen, terug naar het licht.
In dit leven is het mijn taak om een bijdrage te leveren aan de heling van mensen en zielen. Zodat het lichaam weer bewoond kan worden door de oorsprong van de ziel, en niet door toevallige voorbijgangers, entiteiten of energielifters.
Hulp vanuit de onzichtbare wereld
Dat transformatiewerk doe ik nooit alleen. Regelmatig zijn er vele vrouwenzielen die hun krachten bundelden en die ons helpen. Transformatie vanuit pure liefde. Alleen pure liefde kan de diepste shit transformeren. Dat is ook wat ik ervoer in de tunnels van Ravne, afgelopen week in Bosnië.
En tegenover dat diepe donkere is er dat oneindige licht, de oorsprong van waar we vandaan komen en wie we werkelijk zijn. Het is een diep weten dat we het niet alleen hoeven te doen. Niet in de gewone wereld, en niet in de onzichtbare wereld. Weet dat er slechts een klein lichtje nodig is om het donker te verlichten.
Het wordt me ook langzaam duidelijk wat de reis naar Bosnië me hierin heeft gebracht. Alles is met elkaar verbonden. Van mens tot mens en van ziel tot ziel.
Voel je welkom in mijn praktijk als deze tekst jouw innerlijke roep versterkt. Ik ben er graag voor je. Maak nu een afspraak voor een verhelderingsgesprek in mijn praktijk en bel me op 06-45550680 of mail me op le****@**************ld.nl
Leonie ❤️
Macht is tijdelijk en word je toegekend door anderen,
Door de 
Ik weet nog dat ik het ogenschijnlijk gave lichaam aanschouwde, zo jong, zo mooi, het kon gewoonweg niet waar zijn dat dit jonge lichaam en leven vol belofte zo plotseling eindigde. Het contrast was te groot. Tijd om te verwerken of om er over te praten was er niet. Na de gedane arbeid snel een kop koffie, want het was druk en de gang zat vol met mensen met verzwikte enkels en verstuikte voeten die ook gefotografeerd wilden worden en die mopperden omdat ze zo lang moesten wachten. Na het eerste grote ongeval volgden een tweede, een derde, een negende totdat ik stopte met tellen. Het was inmiddels ‘gewoon’ geworden dat mensen zomaar uit het leven konden vertrekken. Het was ‘gewoon’ geworden dat familie verdrietig achter bleef en dat ik gepaste professionele afstand hield.
Zes jaar later deed ik de opleiding tot radiotherapeutisch laborante en bestraalden we per team zo’n 60 kankerpatiënten per dag. Een terugkerend iets: dan stond ik met de echtgenote achter de schakeltafel terwijl de man op tafel lag voor bestraling van prostaat-, blaas- of longkanker. ‘Hij is net met pensioen, we wilden eindelijk gaan genieten met zijn tweeen en nu dit’ en dan kwamen de tranen. Veelal volgde er een paar maanden of jaar later een bericht in de krant, in zo’n mooi zwart kader: na een kort of lang gevecht nemen we afscheid van…
Pas toen ik na 18 jaar gezondheidszorg in de internationale commerciële wereld ging werken, vergat ik een beetje dat stukje sterfelijkheid. Soms moesten we testen doen van onze met trots ontwikkelde software in ziekenhuizen. Als ik dan in mijn mantelpak met laptoptas op de gang zo’n bed met oud mannetje zag, geduwd door een gehaaste verpleegkundige, besefte ik dat ik die wereld verlaten had en snapte ik niet dat ik het al die jaren had kunnen opbrengen. Ik voelde de pijn van de man in het bed, of de misselijkheid. Mijn hooggevoeligheid nam toe, al had ik er toen nog geen idee van.
Toen, voorjaar 2011, kwam de dood opnieuw in mijn leven. 
Dat heb ik geweten. Ik koos voor leven en liefde, en volgde mijn hart, sprong in onmogelijke relaties, verboden liefdes, brak alles open en maakte het bespreekbaar. Maar de liefde kon niet geleefd worden. Door de liefde te volgen, brak er nog meer open: helderziendheid, heldervoelendheid, helderhorend en wetend. Sjonge. Volledig nieuwe dimensies openbaarden zich aan mij, inclusief de mogelijkheid tot tijdreizen en de ontmoeting met overledenen, om te beginnen met mijn broer. Maar vele vrienden volgden, onmogelijke liefdes, geheime aanbidders, ook zij stierven aan ziekten en vanuit de andere wereld deelden zij hun ervaringen mbt de onmogelijkheid van de liefde en samen transformeerden we oud zeer: dat van mijn clienten, mij zelf en dat van hen. We hielpen elkaar. De dood als illusie.
Het verlangen om volledig mens te kunnen zijn nam toe. Alle emoties durven en kunnen voelen, inclusief die van mijn eigen schaduw. Vorige levens dienden zich aan. Mijn God wat heb ‘ik’ allemaal gedaan in die andere levens. Bij iedere grote zielsgeliefde ontmoette ik het verleden en reisde ik door de tijd, om verloren gegane zielendelen op te halen. De onderwereld diende zich aan. Dat wat in de mensheid verborgen zit en wat we aanschouwen als fictie op tv, of als iets wat ver weg van ons gebeurt: oorlog, verkrachtingen, moord, mishandeling. Kon ik dat van mijzelf omarmen? Ja, als ik mijn hart open hou. Nee, als ik mijn hart open hou. Als mens vind ik het onacceptabel, als ziel ‘begrijp’ ik het en aanschouw ik het als een gegeven. Als ziel heb ik geen oordeel. Als mens heb ik een keuze.
Na de dood gaat het leven door en mogen overgegane zielen het leed dat zij anderen berokkend hebben, in de ogen kijken. Emoties van schuld en schaamte. Gelukkig zijn er engelen en gidsen die helpen bij deze taak. En ik mag aanschouwen in liefde, zodat de overgeërfde opgeslagen en overgedragen energie bevrijd kan worden uit het lichaam van mijn cliënten. Sommige aanvankelijk gewaardeerde collega’s vertrokken uit mijn leven. Ze konden me niet meer volgen, en raadden me aan een psychiater te bezoeken. Door hun afwijzing voelde ik alleen maar nog meer rust. Dit is wie ik nu ben, in dit leven als Leonie. Dank je voor het wijzen op mijn taak. Jouw taak voor het leven is anders dan de mijne.