Met wijd open ogen staar ik naar de grijze lucht boven me, drijvend op mijn rug in het warme water van het buitenzwembad van de sauna. Gisteren was het geboortefeest van het boek Love Unlimited, mijn baby waar ik samen met Stephan Wik twee jaar met veel plezier aan gewerkt had. De boekpresentatie met miniworkshop in het gezelschap van zoveel lieve mensen, vrienden, familie, collega’s, klanten en onbekende fans was een feestelijke, enerverende, indrukwekkende en ontroerende gebeurtenis waar ik echt even van moest bijkomen. Afgelopen nacht had ik nauwelijks geslapen van alle nog aanwezige adrenaline in mijn lijf, de vermoeidheid in mijn benen en alle korte gesprekjes, signeermomenten en lieve woorden van mensen passeerden nog eens de revue.
Vandaag verkeer ik in een soort vacuüm. Een heerlijk vacuüm overigens, want ik geniet enorm van de rust, de stilte en de ontspanning. Terwijl ik in de wolken staar bedenk ik me dat het echt voelt als een bevalling. Het kind is vandaag de wereld in gegaan en mijn werk zit er even op, dat wil zeggen: ik hoef het niet meer bij me te houden, iedereen, de hele wereld mag er van genieten.
Al dromend denk ik terug aan een filosofisch gesprek dat mijn lief en ik een jaar geleden hadden met vriendinnen van ons. We stelden elkaar de vraag wat we zouden doen als we nog maar een half jaar zouden leven. Onze antwoorden waren wisselend en ik herinner me het mijne: ik zou alles op alles zetten om dat boek op de wereld te zetten. Ik voelde zo dat dit was wat ik te doen had. Het stond in schril contrast met het antwoord van onze vriendin die vooral in het gezelschap wilde zijn van iedereen die haar lief was: zo lang mogelijk genieten van de mensen die in haar leven belangrijk voor haar waren.
Vandaag stelde ik mezelf opnieuw de vraag: het boek Love Unlimited is geboren, wat zou ik nu doen als ik wist dat ik nog maar een half jaar te leven had? Ik voel nu een enorme ruimte en denk aan de mensen in mijn leven die voor mij belangrijk zijn. Mijn lief, mijn geliefden, mijn vrienden, mijn familie, tinkypoes, de tuin…
Ik denk dat ik de komende tijd eens wat extra aandacht ga schenken aan al die lieve mensen in mijn leven. En aan mezelf, even terug naar de rust en stilte in mezelf. Genieten van het wonder van de natuur die in deze lentemaand zo prachtig is. Ook de natuur viert een geboortefeest met al die nieuwe groene blaadjes aan de bomen, de prachtige ontluikende bloesem, de dartelende lammetjes en fluitende vroege vogels.
Wat is er toch veel om van te genieten in het leven. Ik neem me voor om voorlopig nog even lekker te genieten van de afterparty van het geboortefeest.
�
En jij, wat doe jij? Ga je ook mee het leven vieren?
Geef een reactie