Ik ben sexy! – Ode aan de Cubaanse vrouwen

Gisteren waande ik me weer even in Cuba, toen ik de Cubaanse vrouwen in de televisieserie ’the sunny side of sex’ hoorde praten over hun seks en hun lichaam. ‘Ik schaam me niet voor mijn lichaam, mijn buik gaat waar ik ga’ sprak een van de vrouwen die in onze Westerse ogen veel te dik zou zijn. De vrouwen waren het er allemaal over eens: mannen hebben niets te maken met hoe we er uit zien. Wij zijn allemaal mooi, elke vrouw is mooi.

Dat lichamelijke zelfvertrouwen stralen ze ook allemaal uit, die Cubaanse vrouwen. Ik herinner me dat ik daar in 2001 tijdens mijn wereldreis in Cuba even aan moest wennen. Het werd mij al heel snel duidelijk dat alle vrouwen lekker in hun lijf zaten. Sterker nog: dat ze zich allemaal sexy en aantrekkelijk voelden. Ook zij die zich met hun enorme billenpartij in een veel te krappen legging hadden geperst: iedereen mocht hen zien, iedereen mocht hun vrouwelijkheid zien. Het duurde niet lang of ook ik werd aangestoken door hun vrijmoedigheid.

Waar ik aanvankelijk nog aarzelde of ik dat veel te korte blauwe jurkje wel aan zou doen, zo zonder BH en met mijn dikke billen, liep ik binnen een dag rond met een gevoel van vrijheid dat ik nooit gekend had. Ja, natuurlijk moest ik wennen aan de aandacht van de mannen, want ook iedere man vind je sexy.  Maar al gauw merkte ik ook hoe lekker het was om me nergens van hoeven aan te trekken. Ik was wie ik was, ik mocht er zijn zoals ik was, net zoals al die andere vrouwen. Er was geen standaard om je aan af te meten. Geen reclame zuilen met slanke fotomodellen, geen kranten of tijdschriften die me beïnvloedden.

Ik had een Spaans damesmagazine meegenomen vanaf het vliegveld in Europa, omdat ik wist dat in Cuba door de censuur niets te krijgen was op dat gebied. De vrouw aan wie ik het gaf werd er blij maar ook verdrietig van. Dit hadden ze nodig, vertelde ze, informatie over mode, relaties en mannen. Terwijl zij het magazine met zich meezuilde als haar bijbel en aan iedereen liet zien, vroeg ik me af: hebben wij vrouwen dit echt nodig? Wat doen magazines als dit met ons zelfbeeld? De vrouwen in Cuba leken mooier en gelukkiger dan in Nederland, waar velen zo graag willen voldoen aan het ideaalbeeld zoals dat met photoshop in magazines wordt neergezet.

Voor mij als vrouw werkten de drie weken in Cuba bevrijdend. Ik maakte me niet langer zorgen om de verhouding tussen mijn billen en mijn borsten. Ik kon er gewoon zijn wie ik was en kreeg aan alle kanten bevestiging van mijn vrouw zijn. Hoe simpel kon het zijn? Pas na een aantal maanden in Nederland betrapte ik mezelf er weer op dat ik op het toilet afkeurend naar de afmeting van mijn bovenbenen zat te kijken. Wat had ik ook alweer geleerd in Cuba?

Onderstaand filmpje bracht me weer helemaal terug in Cuba. Als je wilt zien hoe je als vrouw van jezelf en je lichaam kunt houden, moet je beslist even kijken. Ik werd er in ieder geval erg blij van. Ode aan de Cubaanse vrouwen!