Vanochtend kwam mijn lief de camper terugbrengen, na een weekendje weg met een van zijn vriendinnen. Of moet ik nu zeggen dat hij mijn lief niet meer is? Afgelopen zomervakantie ontdekten wij dat onze wegen onvoldoende aansloten om door te kunnen gaan op de manier die we gewend waren: elkaar ieder weekend zien, elkaar iedere dag bellen, bezoekjes bij wederzijdse familie, kortom: samen als levenspartners door het leven gaan. Dat noemen we dan een scheiding, of als je zoals wij niet samenwoont maar al 13 jaar LAT: uit elkaar gaan.
Op het moment dat je zo’n besluit neemt is er verdriet, ook al zagen we het terugkijkend toch wel een beetje aankomen. Er waren geen verwijten. De afgelopen jaren merkten we dat onze interesses en levenspaden uit elkaar begonnen te lopen. Daar waar ik honger had naar spiritualiteit en bewustwording, kon mijn lief daar niet zo veel mee. Een andere wereld, daar gelooft hij niet in. Steeds vaker voelde ik de rem op mijn tong gezet. Niet langer met elkaar kunnen praten over alles wat je raakt en wat belangrijk voor je is, zorgt voor verwijdering. Dat is wat we beiden ervaren hebben. Hoeveel we ook van elkaar houden. [Lees meer…]