Vandaag voel ik een vreemd soort opluchting in mij. Dat wat ik al maanden vreesde is uiteindelijk uitgekomen. Na aanvankelijk verdriet, is berusting ontstaan en gek genoeg ook een stuk bevrijding. Ik ben verbaasd over de hoeveelheid energie die het teweeg brengt!
Een aantal maanden geleden ben ik overgegaan van Windows naar Apple, met als doel om minder PC problemen te hebben. Mijn ervaringen met de iPhone waren zo geweldig dat ik dacht dat Apple de wondere wereld was waarin alles goed zou gaan. Helaas bleek de werkelijkheid iets anders. De eerste maanden had ik problemen met het overzetten van de data van mijn Windows laptop naar Apple en met het in orde brengen van allerlei programma’s die in Apple anders werkten . Een tijdrovende en energievretende klus.
In die periode bracht Apple ook een upgrade van het iOS van versie 3 naar 4 op de markt. Op twitter zag ik tweets van mensen die door de upgrade in de problemen kwamen. Ik aarzelde om mijn iPhone aan de laptop te leggen voor backup en synchronisatie en ging het probleem op die manier uit de weg. Tot gisteren. Ik besloot dat het toch tijd werd om de stap te zetten. Natuurlijk ging het mis. De reservekopie ging niet goed, het synchroniseren ging niet goed en er restte mij slechts een ding: terugzetten naar fabrieksinstellingen.
Daarmee ging tal van data op mijn iPhone verloren. Weg gekochte muziek van de afgelopen maanden, weg mails, weg pakweg 2500 foto’s van het afgelopen jaar, weg applicaties. Het enige wat wel goed was gegaan bij de reservekopie waren de contacten en de notities. Dat dan weer wel.
Aanvankelijk was er paniek en ja ook heel veel verdriet. Foto’s zijn toch dierbare herinneringen van mooie momenten. Die wil je graag koesteren. De gekochte muziek kun je natuurlijk opnieuw kopen maar het blijft een hoop gedoe en kost geld. Gelukkig kreeg ik tips van medetwitteraars hoe ik de schade eventueel kan beperken.
Heel even dacht ik gisteren aan mensen wiens huis afbrandt, of mensen die door oorlogs- of natuurgeweld noodgedwongen afscheid moeten nemen van huis en haard. Ik had heel even mogen voelen hoe het is om dingen die je dierbaar zijn te verliezen.
Gek genoeg heb ik al die maanden die angst gehad, stelde ik me soms voor hoe het zou zijn om alles kwijt te zijn van mijn iPhone. Nu die angst voor een groot gedeelte waarheid is geworden is er een rust ontstaan. Ik hoef niet meer bang te zijn, het is immers al gebeurd. En ik heb gemerkt: herinneringen staan niet alleen op een foto, maar zitten ook in je hoofd en in je hart. Dat neemt niemand van me af.
Al met al voel ik vandaag een nieuwe energie nu die angst is weggevallen. Er is weer ruimte om te kijken hoe ik het in de toekomst beter kan regelen. Een ding is zeker: zaken uit de weg gaan ingegeven door angst, is niet de juiste weg. Als ik het destijds meteen had geregeld was de schade minder geweest. Voor de toekomst neem ik me voor om meer te leven vanuit vertrouwen en vanuit de visie dat er altijd een oplossing is, op welke manier dan ook.
Een mooie oefening in loslaten dus. Alweer.
