‘Vind je me nog wel leuk?’ vraag ik met een klagend stemmetje aan mijn lief als ik voor de zoveelste dag voor pampus op de bank lig. Al bijna veertien dagen verhuis ik dagelijks mijn lijf van bed naar bank en weer terug. Gisteren leek het beter te gaan en maakte ik een wandelingetje maar vandaag is het weer helemaal niks. Griep en een combinatie van andere kwaaltjes zorgen ervoor dat mijn energiehuishouding nog verre van optimaal is. Ik voel me nutteloos en onbruikbaar. Ik wil weer iets doen, ik wil mijn energie voelen en van betekenis zijn maar dat lukt nu niet. De frustratie zorgt ervoor dat ik me klein en zielig voel. Heel zielig.
Zelfkritiek of zelfliefde?
‘Natuurlijk vind ik je nog leuk,’ antwoordt mijn lief terwijl hij me liefdevol door mijn haren strijkt en ontelbare kusjes op mijn gezicht plant. Zijn liefdevolle gebaar ontdooit me. Natuurlijk weet ik ook wel dat het een onzinnige vraag is. Sterker nog, ik weet [Lees meer…]


Als ik vanmiddag na een inspirerende 
Drie jaar geleden ontmoette ik mijn tweelingziel, Celeste Brianne Satie, op het Loving More Congres in Amerika. Het was mijn kennismaking met liefde op het eerste gezicht en sloeg in als een bom. Maar het ging verder dan dat: het was de ontmoeting met de eeuwigdurende onvoorwaardelijke liefde. Gisteren sprak ik drie uur met haar via Skype, ter voortbereiding op onze hereniging in oktober. We gaan onze liefde vieren en het licht dat tussen ons ontstaat delen met heel veel anderen. Want ik weet: deze ontmoeting heeft een doel dat verder gaat dan het ervaren van de menselijke liefde die we allemaal zo goed kennen. 

‘Als ik echt mijn hart volg, neem ik iedere maand een week vrij om te schrijven,’ verzuchtte ik afgelopen week tegen mijn schrijfcoach